ارزیابی تفاوت تحمل به تنش شوری در گیاهان آلوروپوس و برنج بر اساس تفاوت ساختار و بیان ژن کاتالاز آنها

در حال حاضر بین نرخ رشد نیاز به محصولات کشاورزی و نرخ رشد تولید آنها عدم تعادلی وجود دارد که گزارشهای موجود سهم زیادی از این کمبود را به تنشهای غیر زنده نسبت میدهند. این گروه از تنشها، عملکرد گیاهان زراعی را تا 50 درصد کاهش میدهند بر همین اساس به نظر میرسد هر ایدهای که بتواند به کاهش میزان آسیب این تنشها منتهی شود، ارزش مطالعه را خواهد داشت. به همین منظور در پژوهش حاضر، تفاوت شاخص آروماتیکی و ناپایداری آنزیم کاتالاز بر اساس ترکیب آمینو اسیدی و سطح بیان ژن آن در ریشه و اندام هوایی آلوروپوس و واریته IR64 برنج در شرایط تنش شوری مورد ارزیابی قرار گرفتند. با هدف بررسی بهتر اثرات شوری بر گیاهان مورد مطالعه، نمونه برداری از آنها در شرایط تنش در بازه های زمانی کوتاه مدت، میان مدت و بلند مدت صورت گرفت. تحلیل نتایج حاصل نیز وجود تفاوت معنادار بین پاسخ و پتانسیلهای این دو گیاه در برابر تنش شوری را نشان داد. طی بررسیها بیان ژن کاتالاز در ریشه گیاه آلوروپوس به صورت دورهای با دو مرتبه افزایش خود را نشان داد در حالی که پاسخ این ژن در گیاه برنج تنها با یک مرتبه افزایش بیان در کل دوره تنش همراه بود. بیان این ژن در اندام هوایی برنج نیز در مقایسه با شاهد یا کمتر و یا بدون تفاوت معنادار بود در حالی که در تمام مراحل تنش در اندام هوایی آلوروپوس به طور معناداری بیشتر از نمونه های شاهد آن بود. مقایسه شاخصهای بیوشیمیایی ترکیب آمینو اسیدی کاتالاز نیز برتری نسبی آنها را در آلوروپوس نشان داد. به عنوان نتیجه گیری کلی از ارزیابی های صورت گرفته میتوان به این مطلب اشاره کرد که بخشی از تفاوت تحمل و پاسخ دو گیاه به تنش شوری از تفاوت چیدمان نوکلیوتیدهای بخش بیانی و پروموتور ژن کاتالاز این دو گیاه منشاء گرفته است. در نتیجه انتخاب، استخراج و انتقال ژن و پروموتور از آلوروپوس به گیاهی حساس به شوری همچون برنج قابل پیشنهاد است.