شناخت و تحلیل پیشران های امنیتی بحران آب در استان چهارمحال و بختیاری

بحران آب یکی از پتانسیل‌های مهم بالقوه برای نزاع و چالش‌های امنیتی است که قابلیت تبدیل‌شدن به یک بحران بزرگ در مقیاس‌های محلی، منطقه‌ای و فرا‌منطقه‌ای را دارد. تشدید بحران آب، با توجه به افزایش جمعیت، توسعه صنایع، افزایش آلودگی‌ها، تخریب جنگل‌ها و پوشش گیاهی و خشک‌سالی، سلامت زیست‌بوم بشر و استمرار سکونت در آن را با مخاطراتی مواجه کرده و پیامدهایی بر وضعیت اقتصادی، سیاسی، نظامی و امنیتی کشورها موجب شده است. پژوهش حاضر با هدف شناخت و تحلیل پیشران‌های امنیتی بحران آب در چهارمحال‌و‌بختیاری صورت گرفته است. این پژوهش از نظر هدف، کاربردی و از لحاظ ماهیت توصیفی و تحلیلی - ساختاری است. با توجه به ماهیت پژوهش، گردآوری و تحلیل اطلاعات در بخش توصیفی، از طریق مطالعه اسناد کتابخانه‌ای و در بخش تحلیلی از روش‌های کارشناسی، تحلیل ساختاری استفاده شد. یافته‌های اسنادی و کارشناسی بررسی عوامل و چالش‌های موثر بر بحران آب و پیامدهای آن در استان چهارمحال‌و‌بختیاری نشان داد که این چالش‌ها در قالب ابعاد «امنیت اقتصادی، امنیت زیست‌محیطی، امنیت اجتماعی و امنیت نهادی» قابل دسته‌بندی هستند. نتایج روش تحلیل ساختاری نیز نشان داد که پیشران‌های حکمرانی آب، طرح‌های انتقال بین‌حوضه‌ای آب، تنش‌ها و منازعات محلی و منطقه‌ای، تبعیض‌های سیاسی، اقتدار سیاسی نظام، مهاجرت، فقر و محرومیت، سرمایه اجتماعی، بیکاری، امنیت روانی، اعتماد اجتماعی، انسجام اجتماعی و مشارکت نهادهای محلی، مشارکت عمومی، مهم‌ترین پیشران‌های اثرگذار امنیتی بحران آب در استان چهارمحال‌و‌بختیاری بر اساس اولویت اثرگذاری محسوب می‌شوند.