ارزیابی کمی و کیفی آب باران استحصال شده از پشت بام برای مصارف شرب

استحصال آب باران پشت بام بعنوان منبع جایگزین مهم در مکان و زمانی که منابع آب سطحی و زیرزمینی آلوده، محدود و یا به سادگی در دسترس نیستند، بشمار می رود. این تحقیق با هدف بررسی کمی و کیفی آب استحصال شده از سیستم های برداشت آب باران برای تولید آب شرب در دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی ساری صورت گرفته است. برای بررسی پتانسیل استحصال آب باران در محدوده دانشگاه، یکی از ساختمان های خوابگاه دانشجویی با مساحت سقف 850 مترمربع و ظرفیت 300 دانشجو در نظر گرفته شد. از داده های روزانه بارندگی ایستگاه دشت ناز ساری در دوره 2000 تا 2018 بعنوان ورودی های مدل بیلان روازنه آب به منظور تعیین حجم مناسب مخزن ذخیره آب باران استفاده شد. همچنین بمنظور بررسی کیفیت آب جمع آوری شده از سقف، از خروجی بام نمونه برداری و برخی از پارامترهای مهم فیزیکی، شیمیایی و میکروبی اندازه گیری شد. با توجه به نتایج، حجم مخزن ذخیره سازی با ظرفیت 30 مترمکعب با تقاضای روزانه حدود 6/3 مترمکعب آب شرب و با قابلیت اطمینان حجمی و زمانی بترتیب 27 و 9/24 درصد، انتخاب شد. یافته ها نشان داد در نتیجه اجرای این سیستم، سالانه حدود 354 مترمکعب در مصرف آب شهری صرفه جویی خواهد شد. همچنین نتایج نشان می دهد استفاده مستقیم از آب جمع آوری شده برای مصارف شرب دارای محدودیت می باشد. بر این اساس با توجه به میزان آب تولیدی سالانه پیشنهاد می شود تا ضمن استفاده از تانک شن برای بهبود پارامترهای فیزیکی (کدورت)، از سیستم UV برای گندزدایی و تصفیه میکروبی استفاده شود.