اثر تریگونلین بر مورفولوژی دندریتی در هیپوکامپ و قشر پره فرونتال در موش صحرایی دیابتی شده با استرپتوزوتوسین

دیابت قندی با افزایش استرس اکسیداتیو سبب تغییرات نامطلوب در مورفولوژی نورونی هیپوکامپ و قشر پره فرونتال مغز می شود. تریگونلین دارای اثرات کاهنده قند خون و مهار استرس اکسیداتیو می باشد. هدف از این مطالعه تعیین اثر حفاظتی تریگونلین بر تغییرات دندریتی نورون های هیپوکامپ و قشر پره فرونتال در موش صحرایی می باشد.

در این بررسی تجربی، تعداد 32 سر موش نر، نژاد ویستار در محدوده وزنی 235-195 گرم به طور تصادفی به 4 گروه شامل: کنترل، کنترل تیمار شده با تریگونلین، دیابتی و دیابتی تیمار شده با تریگونلین تقسیم شدند. تریگونلین به میزان 50  mg/kgبه مدت 7 هفته تجویز دهانی شد. برای دیابتی نمودن حیوانات از تزریق داخل صفاقی تک دوز استرپتوزوتوسین60 mg/kg استفاده شد. وزن حیوانات و میزان گلوکز در ابتدای کار و 4 و 8 هفته پس از القاء دیابت اندازه گیری شد. برای بررسی دندریت های نورونی هیپوکامپ و قشر پره فرونتال، پس از خارج کردن مغز از روش رنگ آمیزی گلژی استفاده شد. برای آنالیز آماری از آزمون آنووای یک طرفه و تست تعقیبی توکی در نرم افزارversion 16  SPSS استفاده شد و 0/05< p به عنوان سطح معنی دار در نظر گرفته شد.

میزان گلوکز سرم در گروه دیابتی تیمار شده با تریگونلین در مقایسه با گروه دیابتی به طور معنی داری کاهش یافت (0/01<p). تراکم خارهای دندریتی نورون های قشر پره فرونتال و ناحیه هیپوکامپ درگروه دیابتی در مقایسه با گروه کنترل به طور معنی داری کاهش یافت (0/01<p). هم چنین تراکم خارها در گروه دیابتی تیمار شده با تریگونلین در مقایسه با گروه دیابتی به طور معنی داری افزایش یافت (0/01<p).

نتیجه گیری: 

تریگونلین هیپوگلیسمیک بوده و سبب جلوگیری از کاهش خارهای دندریتی قشر پره فرونتال و هیپوکامپ مغز ناشی از دیابت قندی القا شده با استرپتوزوتوسین می شود.