بررسی و تجزیه و تحلیل خاطرات دوران کودکی، شرح حال نویسی و روایت در رمان «کودکی» ناتالی ساروت

در این مقاله، خاطرات کودکی، اتوبیوگرافی و روایت در اثر «کودکی» ناتالی ساروت، نویسنده فرانسوی قرن 20، تجزیه و تحلیل و مطالعه شده است. در میان نویسندگان، از ناتالی ساروت در جایگاه جستجوگر اعماق ناشناخته وجود انسان متعلق به این قرن یاد می‌‌شود. وی تمام عمر ادبی خود را در راه کشف پدیده‌‌های درونی و پنهانی واسطه بین ضمیر ناخودآگاه و خودآگاه انسان صرف و آنها را «گرایندگی‌‌ها» نام‌‌گذاری کرده است؛ همچنین نویسنده‌‌ای است که تلاش می‌‌کند از ورای این دسیسه‌‌ها و شخصیت‌‌های معین و زمان‌‌بندی قراردادی، فضای پیچیده و ناگفتنی را تحلیل کند. در این مقاله‌ بررسی شده است که چگونه نویسنده سالخورده با بی‌‌اعتمادی و با طنین‌اندازکردن صدای روایی همزادی همچون دوستی بی‌‌پروا، گذشته را تحلیل می‌کند؛ همچنین برای مطالعه رویه‌های استفاده‌‌شده در تهیه این اثر، با خوانش تحلیلی روانکاوانه و با تکیه به نظریات فروید‌، دسترسی به لایه‌‌های پنهانی بررسی شده است. برای بررسی ساختار متن، با استفاده از نظریه‌‌های فیلیپ لوژون و مونیک گوسلین، تلاش شده است که نشان داده شود اتوبیوگرافی که باید به‌‌طور اصولی یک‌‌صدایی باشد، چرا دوصدایی است و کارکرد صدا یا روایت دوم، نقش تخیل در فرآیند دشوار بازیابی خاطرات و همچنین شرح چگونگی شکل‌‌گیری نوشتار چیست. در این پژوهش سعی شده است به شیوه نوین، روایت در اثر «کودکی» ساروت بررسی شود که برای بازگویی خاطرات کودکانه‌‌اش ازگفتگوی درون‌‌متنی بین راوی و شخصیت استفاده کرده است و نقش آنها به‌‌وضوح دیده می‌‌شود و سرانجام، دو صدای روایی و زاویه دید براساس نظریه ژرار ژنت بررسی خواهد شد.