مولفه های شاخص کالبدی معماری بومی شهر اصفهان در طراحی معماری نوین مبنی بر رویکرد طبیعت گرایانه(نمونه موردی میدان نقش جهان)

وجود عوامل متعدد در معماری نوین، دگرگونی ها و مشکلاتی را همچون عدم توجه به عناصر فرهنگی، تاریخی و سنتی در معماری بومی با خود به همراه آورده است. ازاین رو، معماری نوین در برقراری ارتباط با معماری بومی سعی در اجرای فضایی دارد که از یک سو، توانایی پاسخگویی به نیازهای جامعه را داشته باشد و از طرف دیگر با تغییر فضا، مکانی به دور از الگوهای اولیه و سنتی را ایجاد نکند. اما همچنان این تغییرات مشکلاتی در بافت تاریخی و عناصرکالبدی فضاسازی طبیعت گرایانه ایجاد کرده و اکثر آن ها با رویکردهای جدید و  بیانی نوگرایانه به وجودآمده اند. از آنجایی که میدان ها، نقش یک فضای جمعی را در بافت شهر ایفا می کند، ضرورت دارد که با تمرکز بر معیارهای اقلیمی ایده های اجرایی با فناوری نوین مبنایی پایدار و سازگاری داشته باشند. وجود خوانش های مختلف در معماری نوین که منتج به آفرینش جدیدی می شود باید مبتنی بر برداشت یا ارجاع از معماری تاریخ و فرهنگی باشد تا موجب شکل گیری طرح های نوین گردد و راه رسیدن به هدف اصلی را ایجاد کند. در این پژوهش با مطالعات اسنادی و روش تاریخی- تحلیلی بر رویکردهای طبیعت گرایانه در معماری بومی میدان نقش جهان اصفهان سعی شده است تا تاثیرات معماری نوین بر این سازه مورد مداقه قرار گیرد؛ با بررسی عناصر طبیعت گرا از جهات مختلف، یافته ها نشان می دهند که ویژگی های معماری بومی و نوین در میدان نقش جهان با پایداری مسایل اقلیمی و فرهنگی در کنار هم و با کاربرد عناصر نوگرایانه ای که برخی از فضاها محدود شده اند؛ همچنین طرح های اجرایی از پیشینه فرهنگی غنی برخوردار نیستند. این تغییرات، وابسته به شرایط زمانی و مکانی شکل گرفته اند و به نوعی هویت و سرزندگی فضای جمعی میدان را روبه انزوا و تنزل برده اند.

اهداف پژوهش:

شناخت عناصر معماری تاریخی در میدان نقش جهان اصفهان، با رویکردهای طبیعت گرایانه.شناسایی تاثیرات معماری نوین بر میدان نقش جهان اصفهان.

سوالات پژوهش:

عناصر معماری تاریخی در میدان نقش جهان اصفهان، چگونه با رویکردهای طبیعت گرایانه و روح معماری نوین ارتباط برقرار کرده است؟بازآفرینی معماری نوین در میدان نقش جهان اصفهان چه آفرینش جدیدی را به وجود آورده است؟