تحلیل سبک شناسی منظومه «برزونامه کهن» اثر شمس الدین محمد کوسج

منظومه «برزونامه کهن» سروده شمس‌الدین احمد میربن محمد کوسج، یکی از شاعران سبک عراقی در قرن هشتم هجری است. شاعر در این منظومه به شرح رویدادهای مربوط به برزو، فرزند سهراب، و اطرافیان او پرداخته است. در این مقاله به بررسی سبکی و محتوایی اشعار شاعر از سه منظر زبانی، ادبی و فکری پرداخته شده است. سوال اصلی پژوهش این است که مهمترین ویژگیهای سبکی شمس‌الدین محمد کوسج در منظومه برزونامه کهن چیست؟

روش گردآوری اطلاعات در این مقاله بر اساس مطالعات کتابخانه ای بوده و تحقیق به شیوه توصیفی-تحلیلی انجام شده است.

کوسجی متناسب با سبک حماسه سرایی در ادبیات فارسی، منظومه برزونامه کهن را سروده و یکی از شاعران خوش قریحه سبک عراقی است که در پیروی از سبکهای شعری پیشین موفق بوده است.

شاعر در سطح زبانی، از وزن متقارب مثمن محذوف و با بسامد بالا از قوافی و ردیفهای اسمی، فعلی، حرفی، قیدی و ضمیر استفاده کرده است. در سطح لغوی و نحوی کاربرد و استعمال پیشاوندها، پساوندها و لغات کهن، ترکی، یونانی ، واژه های خاص و اصطلاحات مختلف در شعرش دیده میشود. در سطح ادبی، متناسب با مضمون حماسی و تعلیمی، کاربرد انواع تشبیه، استعاره، جناس و بدیع معنوی، تناسب و اغراق فراوانی سبکی دارد. در سطح فکری در کنار مضمون حماسی، که موضوع اصلی آن است، به مضامین تعلیمی همچون مدح و ستایش، دنیاستیزی، شکوه و شکایت، نیایش و مناجات و اشاره به آداب و رسوم و باورهای کهن توجه کرده است.