بررسی سبک شناسی اشعار گلرخسار صفی آوا

از جمله راه های دقیق و علمی که پژوهشگر را به دنیای شاعر و نویسنده نزدیک میکند، بررسی دقیق ویژگیهای سبکی است. پژوهش حاضر به بررسی سبکی اشعار گلرخسار صفی‌آوا در حوزه زبانی، ادبی و فکری پرداخته است.

این مقاله براساس مطالعات کتابخانه ای و به شیوه توصیفی-تحلیلی انجام شده است.

گلرخسار صفی‌آوا یکی از شعرای برجسته تاریخ معاصر تاجیکستان است که به «مادر ملت تاجیک» ملقب شده است. در دیوان گلرخسار از مجموع 369 قطعه شعر، بترتیب قالبهای نوسروده ، غزل، چهارپاره و قالبهای ترکیبی دارای بیشترین بسامد هستند. اما بیشتر اشعار گلرخسار، که بظاهر نیمایی مینماید، در اصل مثنوی هستند و تنها با تقطیع پلکانی، فرم شعر نو پیدا میکنند.

در سطح زبانی، گلرخسار بیشتر اشعارش را در دو بحر رمل و هزج سروده است، اما در اشعار وی سکته های وزنی بچشم میخورد. تکرار در انواع مختلف آن، کاربرد لغات کهن و تاجیکی نیز از دیگر ویژگیهای زبانی اشعار اوست. در سطح ادبی، تشبیه، تناقض و تشخیص از برجسته ترین ویژگیهای ادبی شعر او محسوب میشود. در سطح فکری پربسامدترین مضامین، عشق، مقام زن، وطن، درد و غم، تنهایی، مرگ، و شکواییه است.