بررسی اثربخشی آموزش گروهی، شناختی، رفتاری مثبت نگر بر کیفیت زندگی زنان خشونت دیده: کارآزمایی بالینی سه سوکور

باتوجه به شیوع بالا و پیامدهای نامطلوب خشونت خانگی، طراحی مداخلات موثر در راستای کاهش یا پیشگیری از آن اهمیت فراوان دارد. هدف از این مطالعه بررسی تاثیر مشاوره گروهی شناختی- رفتاری با رویکرد مثبت نگر برخشونت خانگی و کیفیت زندگی به منظور شناسایی و کنترل افکار منفی زنان دارای خشونت است.

روش بررسی:

مطالعه حاضر یک مطالعه کارآزمایی تصادفی کنترل شده سه سو کور است که در سال 1397 بر روی زنان خشونت دیده مراجعه کننده به مراکز بهداشتی و درمانی شهر شاهرود انجام شد. به منظور جمع آوری اطلاعات از پرسشنامه تاکتیک های حل تعارض (برای سنجش تجربه و اعمال خشونت) و پرسشنامه کیفیت زندگی در گروه مداخله و کنترل استفاده شد. گروه مداخله تحت 8 جلسه آموزش شناختی رفتاری مثبت نگر قرار گرفتند و گروه کنترل نیز 8 جلسه آموزش سلامت زنان را دریافت کردند. میزان تجربه و اعمال خشونت در دو گروه در فواصل قبل، بلافاصله، سه و شش ماه بعد از مداخله ارزیابی شد. برای تجزیه و تحلیل داده ها از آنالیزهای تی مستقل و اندازه گیری مکرر استفاده شد.

یافته ها:

میانگین نمره کل خشونت قبل از مشاوره در گروه مداخله از 9/ 145 به 3/ 14 بعد از مداخله تغییر کرد (001/=P)، درحالی که در گروه کنترل از   5/ 102 به 45 کاهش داشت (001/=P). این تفاوت در همه زیرمقیاس های خشونت دیده شد. همچنین افزایش قابل توجه و معنادار نمرات کیفیت زندگی پس از مداخله نسبت به گروه کنترل مشاهده شد.

آموزش شناختی رفتاری مثبت نگر، در کاهش خشونت دیدگی و همچنین ارتقای سطح سلامت روانی و کیفیت زندگی زنان خشونت دیده می تواند موثر باشد و باعث افزایش کیفیت زندگی در آنها شود.