گزارش یک مورد استئومیلیت مقاوم به درمان در ارتباط با استئوپتروزیز

استئوپتروزیز نوعی بیماری استخوانی بصورت افزایش دانسیته است که بیمار به دلیل ضعف خونرسانی و افزایش شکنندگی استخوان، مستعد بروز شکستگی های پاتولوژیک و استئومیلیت می گردد و تنها راه امیدوار کننده درمانی برای بیماران، پیوند مغز استخوان می باشد. هدف از این گزارش معرفی بیماری مبتلا به استئومیلیت مندیبل بوده که علیرغم درمانهای متعدد در این زمینه بهبود نیافته و پس از بررسی سیستمیک، علت زمینه ای این عفونت مقاوم به درمان وجود استئوپتروزیز شناخته شد.
گزارش مورد: بیمار پسر بچه 9 ساله ای بود که با شکایت از درد، تورم و ترشح چرک در فک پائین مراجعه نمود. در معاینه، بیمار دارای وضعیت عمومی نامناسب، ملتحمه رنگ پریده و دفورمیتی اندامهای انتهایی بود. در بررسی رادیوگرافیک اسکلروزیس منتشر و افزایش ضخامت و اپاسیته در برخی نواحی مندیبل مشاهده شد. با توجه به معاینات بالینی، کلیشه های رادیوگرافیک و پونکسیون مغز استخوان وجود استئوپتروزیز از نوع بدخیم نوزادی تشخیص داده شده و بدلیل تشدید عفونت حاد مندیبل، بیمار تحت انسیزیون – درناژ و دکورتیکاسیون (decortication) قرار گرفت و نهایتا به دلیل طولانی شدن مدت بستری و بروز افسردگی با توصیه روانپزشکی و با دستورات مراقبتی و بهداشتی و رژیم داروئی مرخص گردید. پس از گذشت 8 ماه عفونت مجددا عود نمود که بدلیل عدم همکاری و تمایل بیمار، پیگیری درمان ممکن نشد.
بدلیل ماهیت بیماری زمینه ای و استعداد ابتلا به عفونت، مخصوصا استئومیلیت فکی، آموزش اصول بهداشتی دهان و دندان، ویزیت های دوره ای دندانپزشکی و تشخیص به موقع و درمان سریع عفونت فکی در این بیماران لازم است.