بکارگیری آزمون انتقال اصطکاک برای بررسی مقاومت فشاری ملات های تعمیری و تاثیر پیش فشار بر چسبندگی بین ملات و بتن پایه

با توجه به آسیب های وارده به سازه های بتنی که ممکن است به دلیل عوامل مختلفی پدید آید، موادی برای تعمیر و تقویت این سازه ها مورد نیاز است. معمولا برای ترمیم و تعمیر سازه های بتنی از ملات های پایه سیمانی استفاده می گردد. جمع شدگی و تراکم نامناسب ملات های تعمیری می تواند باعث کاهش مقاومت چسبندگی بین ملات و بستر بتنی گردد. فصل مشترک ملات و بستر دارای اهمیت فراوانی می باشد، زیرا عدم تراکم مناسب باعث ایجاد حفرات ریز بین سطح مشترک شده و یکی از عوامل اصلی در کاهش مقاومت چسبندگی می باشد. لذا در این تحقیق با اعمال پیش فشارهای متفاوت روی ملات تعمیری، تاثیر آن بر مقاومت چسبندگی برشی و کششی بین ملات تعمیری و بستر بتنی با استفاده از آزمون های "انتقال اصطکاک" و "کشیدن از سطح" مورد بررسی قرار گرفته است. برای ساخت ملات های تعمیری از نسبت سیمان به ماسه برابر 1 به 3 و نسبت آب به سیمان نیز برابر 5/0 استفاده شده است. همچنین تاثیر عمل آوری بر کاهش جمع شدگی ملات ها ارایه گردیده است. در ادامه نیز برای ارزیابی مقاومت فشاری درجای ملات های سیمانی از آزمون های نیمه مخرب "انتقال اصطکاک" و "کشیدن از سطح" استفاده شده و با اندازه گیری ضریب همبستگی و رسم نمودارهای کالیبراسیون، معادلات تبدیل قرایت های حاصل از آزمون های نیمه مخرب به مقاومت فشاری ملات ها ارایه شده است. در انتها نیز با استفاده از نرم افزار اجزا محدود ABAQUS ترک ها و تنش های بوجود آمده در نمونه ها ارایه شدند. نتایج حاصله بیانگر این می باشد که اعمال فشار 5/0 کیلوگرم بر سانتی مربع باعث افزایش مقاومت چسبندگی برشی و کششی بین لایه تعمیری و بتنی در سن 90 روز به ترتیب برابر 1/30 و 4/31 درصد گردیده است. با استفاده از معادلات y=10x-0.805 و y=17.32x+1.83  به ترتیب می توان با جایگذاری نتایج حاصل از آزمون های "انتقال اصطکاک" و "کشیدن از سطح" در معادله به جای عبارت x، مقاومت فشاری ملات تعمیری را تعیین نمود.