بررسی اثر کروسین و لوزارتان بر مقاومت به انسولین و محافظت از بافت پانکراس در رت های دیابتی القا شده با استرپتوزوتوسین

کروسین به عنوان یک کاروتنویید اثرات ضد التهابی، آنتی اکسیدانی و ضد دیابتی دارد. علاوه بر این، شیوع روزافزون دیابت و عوارض ناشی از آن و نیز تمایل بیماران به استفاده از محصولات طبیعی برای درمان بیماری های خود، منجر به طراحی این مطالعه، با هدف بررسی اثربخشی کروسین، لوزارتان و مصرف همزمان آن ها بر مقاومت به انسولین و محافظت از بافت پانکراس در مدل حیوانی دیابت شد.

مواد و روش ها: 

این مطالعه از نوع تجربی می باشد که القا دیابت با تزریق تک دوز استرپتوزوسین (50 میلی گرم بر کیلوگرم) به صورت درون صفاقی روی 40 موش صحرایی انجام شد. چهار هفته پس از القای دیابت، گروه های درمانی، کروسین (50 میلی گرم بر کیلوگرم) و لوزارتان (25 میلی گرم بر کیلوگرم) را به مدت چهار هفته از طریق گاواژ دریافت کردند. FBS، وزن، انسولین، پروفایل لیپیدی و آسیب شناسی بافت پانکراس در پایان مطالعه (8 هفته) بررسی شد.

یافته ها:

 یافته های این مطالعه نشان داد که کروسین و لوزارتان می توانند در بهبود علایم دیابت (افزایش قندخون، افزایش وزن بدن، افزایش HOMA-IR، کاهش QUICKI، افزایش چربی و آسیب های بافت پانکراس) موثر باشند. علاوه بر این نتایج ما نشان داد که کروسین در ترکیب با لوزارتان، اثر بخشی آن را در بهبود علایم دیابت افزایش می دهد.

باتوجه به نتایج مطالعه حاضر، کروسین این پتانسیل را دارد که به توسعه تکنیک های گیاه درمانی برای درمان دیابت و عوارض ناشی از آن کمک کند. هم چنین این مطالعه نشان داد که کروسین در ترکیب با لوزارتان، اثربخشی لوزارتان را در برابر دیابت افزایش می دهد. با این حال، برای تایید این موضوع مطالعات انسانی بیش تری مورد نیاز می باشد.