نقش میانجیگری تنیدگی تحصیلی در رابطه کیفیت زندگی با سبک های مقابله با استرس در دانش آموزان

 باتوجه به اهمیت سبک‌های مقابله با استرس و موثربودن تنیدگی تحصیلی بر سلامت روانی‌جسمانی دانش‌آموزان، هدف از پژوهش حاضر بررسی نقش میانجیگری تنیدگی تحصیلی در رابطه ‌کیفیت زندگی با سبک‌های مقابله با استرس در دانش‌آموزان متوسطه بود.

روش‌بررسی: 

روش پژوهش توصیفی‌همبستگی و به‌طور خاص مدل‌یابی معادلات ساختاری بود. جامعه‌ آماری پژوهش حاضر را تمامی دانش‌آموزان دوره‌ دوم متوسطه‌ شهر کرمان در سال تحصیلی 97-1396 تشکیل دادند. برای تعیین حجم نمونه، با استفاده از جدول کرجسی و مورگان (1970)، تعداد 367 دانش‌آموز با روش نمونه‌گیری خوشه‌ای چندمرحله‌ای انتخاب شدند. ابزار گردآوری داده‌ها، پرسش‌نامه‌ تنیدگی تحصیلی (سان و همکاران، 2011)، فرم کوتاه پرسش‌نامه کیفیت زندگی سازمان بهداشت جهانی (سازمان بهداشت جهانی، 1998) و پرسش‌نامه‌ مقابله با موقعیت‌های استرس‌زا (اندلر و پارکر، 1990) بود. تحلیل داده‌ها با استفاده از روش مدل‌یابی معادلات ساختاری در نرم‌افزارهای SPSS نسخه 23 و AMOS نسخه 24 صورت گرفت. سطح معناداری 0٫05 در نظر گرفته ‌شد.

یافته‌ها:

 نتایج نشان داد، کیفیت زندگی بر سبک‌های مقابله با استرس شامل سبک مسیله‌مدار (0٫001>p و 0٫623=β)، سبک هیجان‌مدار (0٫001>p و0٫386-=β) و سبک اجتنابی (0٫005=p و 0٫301-=β) اثر مستقیم و معنادار داشت. کیفیت زندگی بر تنیدگی تحصیلی نیز اثر مستقیم و معنادار داشت (0٫001>p و 0٫341-=β). همچنین کیفیت زندگی با میانجیگری تنیدگی تحصیلی بر سبک‌های مقابله با استرس شامل سبک مسیله‌مدار (0٫005=p و 0٫051=β)، سبک هیجان‌مدار (0٫001>p و 0٫297-=β) و سبک اجتنابی (0٫001>p و 0٫265-=β) دارای اثرات معناداری بود. به‌علاوه، مدل پژوهش با داده‌های گردآوری‌شده برازش خوبی داشت (1٫65=df/2c و 0٫97=CFI و 0٫94=GFI و 0٫93=NFI و 0٫92=AGFI و 0٫03=RMSEA).

نتیجه‌گیری:

 براساس نتایج پژوهش حاضر، کیفیت زندگی با نقش میانجیگری تنیدگی تحصیلی می‌تواند مدل مطلوبی به‌منظور پیش‌بینی سبک‌های مقابله با استرس در دانش‌آموزان دوره دوم متوسطه باشد.