شناسایی بسترهای سازگاری زناشویی در مراحل اولیه ازدواج در پایدارسازی آن

پایداری ازدواج سنگ بنای خانواده ای سالم و رشدیافته را ایجاد می کند و زمینه ساز محیطی مناسب برای رشد فرزندان و سایر اعضای خانواده است. هدف این پژوهش شناسایی بسترهای سازگاری زناشویی در مراحل اولیه ازدواج در پایدارسازی آن بود. در راستای این هدف، اطلاعات موردنیاز برای پژوهش از طریق روی آورد کیفی و روش پدیدارشناسی با استفاده از نمونه برداری هدفمند و در هر مرحله باتوجه به تحلیل داده های پیشین از بین 22 نفر (11 زن و شوهر) که در زمان مصاحبه حداقل 3 و حداکثر 7 سال از ازدواجشان گذشته بود و به اذعان خودشان تجربه تعارض های شدید، فزاینده و مرتبط با متارکه و طلاق نداشته اند، گردآوری شد. ابزار پژوهش مصاحبه نیمه ساختاریافته و تجزیه و تحلیل یافته ها، به روش هفت مرحله ای کلایزی انجام شد. پس از کدگذاری مصاحبه ها و دسته بندی مضامین فرعی، 11 مضمون اصلی «فضایل فردی، فضایل زوجی، مدیریت سازنده تعارض، باورهای مذهبی، حفظ حریم زناشویی، انعطاف پذیری، انتخاب سازنده، حمایت خانواده ها، تاثیر گذر زمان بر روابط زوجین، ساختار ارتباطی سالم، رشد و ارتقای زوجی» و مضمون هسته ای، «فضایل شکل‏دهنده چرخه مثبت ارتقابخش رابطه زناشویی» به دست آمد. می توان نتیجه گرفت که ازدواج پایدار پدیده ای است که مستلزم داشتن شرایط و عوامل متعددی است و نقش سازگاری و مولفه های مرتبط با آن، در پایداری ازدواج به ویژه در مراحل و سال های ابتدایی آن، بسیار حایز اهمیت بوده است.