اثر تراکم اتصالات عرضی بر سینتیک تورم و نرخ نفوذ حلال در آمیزه های لاستیکی

لاستیک ها، بخش قابل توجهی از دنیای بزرگ پلیمرها را تشکیل می دهند؛ یکی از نقاط ضعف آمیزه های لاستیکی مقاومت تورمی لاستیک ها در برابر حلال ها است. با قرارگرفتن یک آمیزه ی لاستیکی پخت شده در معرض حلال، در اثر ورود مولکول های حلال به داخل سامانه ی ماده، تورم اتفاق خواهد افتاد. تورم در لاستیک ها، یک پدیده ی فیزیکی از نوع نفوذ کنترل است و تابع چند متغیر بوده که هرکدام به نسبت اثرگذاری خود، سهمی را در پدیده ی تورم دارا هستند. میزان تورم تابعیتی از ماهیت شیمیایی پلیمر و حلال دارد. دانش اصلی در زمینه ی تورم پلیمرهای شبکه ای شده، توسط فلوری و رینر بنیان نهاده شده است؛ ولی معادلات پیشنهادی ایشان، برای موارد صنعتی (حلال های مرکب یا آمیزه های پلیمری و...) همچنان جای توسعه ی بسیاری دارد. عواملی بسیاری در پدیده ی تورم اثر دارند؛ از جمله ی این عوامل چگالی اتصالات عرضی لاستیک، پرکننده، حجم آزاد سامانه، ضریب نفوذ حلال، برهم کنش پلیمر و حلال، حجم مولار حلال، دما، زمان و غیره است. اثر سیستم پخت، به صورت عاملی ممانعت کننده در برابر نفوذ حلال است. یکی از مهم ترین عوامل موثر در میزان پدیده ی تورم، تراکم اتصالات عرضی بوده و اثری به صورت عامل ممانعت کننده در برابر نفوذ حلال و کاهش تورم دارد. ضریب نفوذ، متغیری سینتیکی است و به عنوان معیاری از توانایی نفوذ حلال به داخل سیستم ماده مطرح می شود. میزان ضریب نفوذ حلال، در تورم آمیزه های لاستیکی، با افزایش تراکم پخت دارای مقداری کاهشی است که نهایتا باعث کاهش میزان تورم می شود. هدف این پژوهش، مطالعه ی اثر تراکم پخت بر سینتیک تورم و نرخ نفوذ حلال در آمیزه های لاستیکی است.