زنجیره تامین حلقه بسته پایدار و تاب آور دارو با تامین کننده پشتیبان تحت شرایط بیماری کرونا (کووید-19)

صنعت داروسازی در ایران دچار مشکلاتی مانند توزیع و زمان بندی نامناسب دارو است که موجب به موقع نرسیدن دارو به بیماران و یا از طرف دیگر حجم عظیم داروهای تاریخ گذشته شده است. همچنین توجه به مسایل زیست محیطی و اجتماعی در کنار مسایل اقتصادی رویکرد جدی برای رسیدن به توسعه پایدار است. در این مقاله، برای توزیع دارو در سطح کشور باتوجه به میزان تقاضا، توابع هدف اقتصادی، زیست محیطی و اجتماعی درنظر گرفته شده است. هدف، طراحی مدلی نوین برای شبکه توزیع دارو منطبق با شرایط وجود یک اپیدمی (بیماری های همه گیر مانند کرونا) و بررسی اثر این بیماری بر زنجیره تامین دارو است. همچنین، با اضافه شدن مرکز تامین کننده پشتیبان سعی شده تا علاوه بر مدیریت نمودن تاثیرهای منفی بیماری کرونا، آثار آن نیز به صورت جامع بررسی و تحلیل شود. برای به دست آوردن جبهه جواب (مرز پارتو) روش اپسیلون محدودیت بهبود یافته افزوده 2 (AUGMECON2) به کار رفته است. بااستفاده از مدل پیشنهادی، مدیران زنجیره تامین نه تنها قادر به تصمیم گیری های تاکتیکی (میزان جریان محصول در شبکه) با بیشترین سود، بیشترین تاثیر مثبت اجتماعی، کاهش ایجاد گازهای گلخانه ای و کاهش میزان سرایت بیماری می شوند؛ بلکه می توانند با ایجاد تاب آوری و پایداری در شبکه خود برای آینده، در شرایط بحرانی مانند وجود ویروس کرونا، مشکلات جدی شبکه زنجیره تامین خود را تا حد زیادی کاهش داده یا از بین ببرند. نتایج نشان داد که رویکرد پیشنهادی برای شرایط بیماری کرونا از کارایی بسیار مناسبی برخوردار بوده و می تواند آثار مخرب و زیان بار این بیماری مهلک و خانمان سوز را تا اندازه قابل توجهی کاهش دهد.