بررسی اثر متغیرهای کنترل و پیوند عاطفی در تمرین کانون های توسعه ای بر ساخت رابطه و ارتباط مستقیم در شرکت کنندگان کانون ارزیابی

در فرایند کانون ارزیابی، ارزیاب ها در تمرین های شبیه سازی شده، مهارت های رفتاری مرتبط با شغل را در شرکت کننده ارزیابی می کنند. ارتباط بین فردی، نقطه ی اتکای بسیاری از تمرینات در کانون ارزیابی است. با این وجود، در مورد چگونگی شکل گیری این ارتباطات و رفتار شرکت کنندگان در این راستا اطلاعات اندکی وجود دارد. تعاملات بین فردی می تواند در طیفی از کنترل تا پیوند عاطفی متغیر باشد و با توجه به این دو بعد، افراد از رفتار ساخت رابطه یا ارتباط مستقیم استفاده می کنند. به همین دلیل این پژوهش به بررسی اثر متغیرهای کنترل و پیوند عاطفی در تمرین ایفای نقش کانون های توسعه ای بر ساخت رابطه و ارتباط مستقیم در شرکت کنندگان کانون ارزیابی می پردازد. شرکت کنندگان 94 دانشجوی دوره ی کارشناسی مدیریت و روان شناسی بودند که در تمرین ایفای نقش در کانون ارزیابی سنجش می شدند و ارزیابان 12 نفر بودند. مداخله پژوهشی شامل هشت سناریوی طراحی شده برای کنترل پایین و بالا بود که در آن ها دستورالعمل ها در مورد پیوند عاطفی به دو نفر ایفاگر نقش داده شده بود. برای سنجش ساخت رابطه و ارتباط مستقیم از پرسش نامه ی توصیف رفتار رهبر استفاده شد. نتایج حاصل از رگرسیون سلسله مراتبی نشان داد که در تمریناتی که دستورالعمل ها، پیوند عاطفی پایین را موجب می شود، رفتار ساخت ارتباط بیشتر بروز می یابد، چنین نتیجه ای برای دستورالعمل ها با کنترل پایین هم صحیح است و باعث رفتارهای ارتباط مستقیم بیشتری می شود. مطالعه ی حاضر به دنبال بررسی تعامل فرد و موقعیت در تمرینات AC بود و در سطح عملی این مطالعه، راهنمایی مبتنی بر شواهد و ارزشمند برای گسترش شبیه سازی بین فردی موثرتر در کانون ارزیابی ارایه داد.