پتانسیل سنجی مزرعه های خورشیدی با روش های تصمیم گیری چند معیاره در ایران

یکی از راه های پیشرفت به سمت انرژی پایدار، استفاده از انرژی خورشیدی در جهان است. ایران نیز پتانسیل بالایی برای استفاده از انرژی خورشیدی دارد، ولی شناسایی منطقه های مناسب برای ساخت نیروگاه های خورشیدی یک موضوع مهم است. هدف از این پژوهش ارزیابی پتانسیل انرژی خورشیدی 9 مرکز استان در ایران با 3 روش تصمیم گیری چند معیاره مجموع ساده وزنی، تاپسیس و الکتره می باشد. در این راستا از 3 معیار اصلی محل نصب، شرایط آب و هوایی و ریسک استفاده شد،که شامل 11 زیر معیار بوده و با روش آنتروپی شنون وزن دهی شدند. در این وزن دهی، بیش ترین و کم ترین وزن به ترتیب به معیارهای جمعیت و میزان تابش افقی اختصاص یافت. نتیجه های اولویت بندی نیز نشان می دهد، که زاهدان، در هر 3 روش به گزینه های دیگر اولویت دارد و امتیاز این گزینه، در روش مجموع ساده وزنی 488904/0، در روش تاپسیس 8485/0 و در روش الکتره، زاهدان و تبریز هر دو با تعداد 5 برتری، نسبت به سایر گزینه ها در اولویت هستند، همچنین در هر 3 روش، تهران به عنوان بدترین گزینه برای احداث نیروگاه های خورشیدی انتخاب شد و امتیاز این گزینه در روش مجموع ساده وزنی 167015/0، در روش تاپسیس 4452/0 و در روش الکتره نیز همراه با کرمان بدون داشتن برتری به گزینه های دیگر در اولویت آخر قرار گرفتند. همچنین در 6 حالت گوناگون، آنالیز حساسیت روی مدل های ارایه شده، صورت گرفت. نتیجه های آنالیز حساسیت نشان داد، که روش تاپسیس حساسیت کمتری، نسبت به 2 روش دیگر، بر روی اوزان شاخص ها دارد.