برنامه ریزی و بهینه سازی تولید و تزریق در سیلاب زنی چرخه ای آب

سیلاب زنی یکی از پرکاربردترین روش های بازیابی ثانویه است. از مشکل های سیلاب زنی آب، تولید آب و پیروآن میان شکنی سریع می باشد. در این شرایط، صرفه اقتصادی تولید پایین می آید. تزریق چرخه ای آب، نسبت به تزریق پیوسته آب، باعث تولید نفت بیش تر و کاهش آب تولیدی می شود. تزریق چرخ ه ای آب، با هدف تولید نفت از مناطق با تراوایی کم تر، که توانایی جابجا شدن را ندارد، صورت می گیرد. بررسی ها نشان می دهد، تولید نفت بیش تر در دوره ای اتفاق می افتد که تزریق متوقف شده است. به منظور دستیابی به بیشینه تولید نفت از میدان های نفتی و آب تولیدی کم تر در فرایند سیلاب زنی چرخ ه ای، باید زمان های باز و بسته شدن چاه ها، با در نظر گرفتن نکته های اقتصادی بهینه شود. هدف این پژوهش بهینه سازی تولید یا ارزش خالص فعلی (NPV) برای این فرایند است. به منظور بهینه سازی از الگوریتم ژنتیک که کارآمدی مناسبی دارد، استفاده شد. در این پژوهش، مدل های مصنوعی دوبعدی و سه بعدی برای شبیه سازی این فرایند از متون علمی معتبر به کارگرفته شدند. پس از صحت سنجی، حساسیت سنجی مدل به مدت زمان باز و بسته بودن چاه تزریقی، در روش سیلاب زنی چرخ ه ای ارایه شده است. سیلاب زنی چرخ ه ای در مدل دوبعدی در مخازن آب دوست و نفت دوست به ترتیب 26/2 درصد و 9/3 درصد افزایش NPV  در مقایسه با سیلاب زنی متداول داشت. در مدل سه بعدی در مخازن نفت دوست %  285/3 افزایش NPV و در مخازن آب دوست % 038/3 کاهش NPV، در مقایسه با سیلاب زنی متداول داشت. نتیجه های این مطالعه، بازدهی مناسب این فرایند نسبت به سیلاب زنی متداول را، در مخازن نفت دوست، نشان می دهد.