تحلیلی بر اقناع قضایی در فرایند کشف امور موضوعی دعاوی مدنی‏

حل یک مجهول قضایی مستلزم حصول علم و معرفت نسبت به وقایع خارجی مرتبط و موثر در دعواست. دادرس برای نیل به معرفت و قناعت وجدانی نسبت به وقایع خارجی با یک فرایند روانی، منطقی و حقوقی مواجه است. ایجاد باور و اعتقاد صحیح برای دادرس از جنبه روانی مستلزم شناخت مبادی و مراحل تشکیل یک باور موثق است. دادرس در فرایند تحصیل باور و اعتقاد قضایی از جنبه روانی و منطقی تابع مقررات خاصی نبوده و فقط ملزم به رعایت اصول و قواعد عام معرفت شناسی است. این مرحله از فرایند دادرسی جزء مقولات معرفت شناسی است. پژوهش حاضر به صورت تحلیلی و توصیفی درصدد است ضمن بررسی و تحلیل قواعد معرفت شناسی اثبات در دادرسی های مدنی، روش رسیدن به اعتقاد و علم قضایی معتبر و عوامل موثر بر آن را از جنبه روانی و منطقی بررسی و واکاوی کرده و معیاری برای سنجش اعتبار و صدق اعتقاد قضایی ارایه نماید.