بررسی تاثیر استرس های محل کار سیار بر رفتار نوآورانه کارکنان با توجه به میانجی گری عجین شدن با شغل و تعارض کار- خانواده (مورد مطالعه: بیمارستان کوثر شهر سمنان)

فناوری تلفن همراه مرزهای بین کار و خانواده را محو کرده است و کار را آسان تر از همیشه در زندگی خانوادگی کارکنان معمولی ایجاد می کند و منجر به تضاد کار و خانواده می شود. در این راستا، هدف پژوهش حاضر بررسی تاثیر استرس های محل کار سیار بر رفتار نوآورانه کارکنان با توجه به میانجی گری عجین شدن با شغل و تعارض کار-خانواده در بین کارکنان بیمارستان کوثر شهر سمنان می باشد.

پژوهش حاضر از نظر هدف، کاربردی و از نظر نحوه جمع آوری اطلاعات، توصیفی از نوع همبستگی می باشد. جامعه آماری پژوهش، پزشکان و پرستاران بیمارستان کوثر شهر سمنان می باشند. بر مبنای نمونه گیری تصادفی ساده، 215 پرسشنامه توزیع شد و با استفاده از نرم افزارهای SPSS و Smart-Pls داده های پژوهش مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. برای سنجش متغیرهای پژوهش از پرسشنامه عجین شدن با شغل شاوفلی و همکاران (2006)، رفتار نوآورانه کانتر و همکاران (1998)، تعارض کار- خانواده نتمیر (1996) و استرس محل کار سیار بنگ و تاک (2016) استفاده شده است.

نتایج نشان داد که استرس های محل کار سیار بر رفتار نوآورانه کارکنان، عجین شدن با شغل و تعارض کار -خانواده تاثیر معناداری دارد. عجین شدن با شغل و تعارض کار- خانواده بر رفتار نوآورانه کارکنان تاثیر معناداری دارد. تعارض کار - خانواده بر عجین شدن با شغل تاثیر معناداری دارد. افزون بر این، عجین شدن با شغل تاثیر استرس های محل کار سیار بر رفتار نوآورانه کارکنان را میانجی گری می کند و تعارض کار- خانواده نیز رابطه بین استرس های محل کار سیار و رفتار نوآورانه کارکنان را میانجی گری می کند.

می توان نتیجه گیری کرد که استرس محل کار سیار می تواند در اثر افزایش زمان و گرفتن انرژی از کارکنان سبب دلزدگی شغلی شده و بر عجین شدن با شغل تاثیر منفی بگذارد. همچنین با تشدید تعارض کار - خانواده، رفتار نوآورانه پزشکان و پرستاران را کاهش دهد.