کاهش ترشوندگی غشاهای متخلخل پلیمری در تماس دهنده های غشایی: مروری بر روش ها و عوامل موثر بر آن

تماس دهنده های غشایی گاز -مایع جایگزین های امیدوارکننده ای برای فناوری های جذب متداول هستند. چنین سامانه هایی با وجود داشتن برتری های مهم، با مشکل عمده ترشوندگی تدریجی غشاهای متخلخل پلیمری با جاذب مایع مواجه هستند. در حقیقت، ترشوندگی غشاهای متخلخل پلیمری با جاذب های مایع، موجب افزایش مقاومت انتقال جرم فاز غشا می شود که در نتیجه آن بازده جذب گاز کاهش می یابد. بر این اساس، در مقاله حاضر اثر ترشوندگی غشا بر مقاومت انتقال جرم و بازده جذب و نیز اثر عوامل موثر بر پدیده ترشوندگی غشا مانند خواص جاذب و خواص غشا بررسی و نیز روش های مختلف جلوگیری از ترشوندگی غشا به تفصیل بحث شده است. نتایج مطالعات حاکی از افزایش مقدار ترشوندگی در سرعت و فشار زیاد مایع جاذب است. همچنین کشش سطحی در جاذب های دارای ترکیبات آلی با افزایش غلظت ترکیبات آلی به سرعت کاهش می یابد که افزایش مقدار ترشوندگی غشا را در پی دارد. بررسی های انجام شده درباره غشاهای مختلف پلیمری نشان داد، تغییرات ساختاری و شیمیایی سطح غشا که در اثر تماس بلندمدت غشا با جاذب های آمینی روی می دهد، به شدت مقدار ترشوندگی غشا و در نتیجه قابلیت عملکرد آن را تحت تاثیر قرار می دهد. همچنین، مطالعات انجام شده نشان داد، اصلاح سطح غشاها یکی از کارآمدترین روش ها برای جلوگیری از مشکل ترشوندگی آن هاست. با انجام اصلاح سطح می توان انرژی آزاد سطح غشا را کاهش و زبری آن را افزایش داد و بدین ترتیب موجب افزایش قدرت آب گریزی سطح غشا شد. در این میان، نانوفناوری یکی از مهم ترین فناوری ها در تولید غشاهای ابر آب گریز در جلوگیری از مشکل ترشوندگی غشاهای متخلخل پلیمری معرفی شده است.