بررسی ارتباط ابعاد فرهنگ ایمنی و سابقه حوادث ناشی از کار و ارائه راهکارهای ارتقاء فرهنگ ایمنی در خط3 شرکت بهره برداری راه آهن شهری تهران و حومه

رویکرد کنشگرایانه موجب ایجاد محیط ایمن، کاهش حوادث، افزایش بهره‌وری و صیانت از نیروی کار می‌شود. هدف مطالعه بررسی فرهنگ ایمنی و ارتباط آن با حوادث کاری و ارایه راهکارهای ارتقاء فرهنگ ایمنی می‌باشد.

مواد و روش‌ها: 

مطالعه از نوع توصیفی-پیمایشی می‌باشد. جامعه آماری، کارکنان بخش عملیاتی و نگهداری خط سه شرکت بهره‌برداری مترو بودند. ابزار گردآوری داده‌ها، پرسشنامه فرهنگ ایمنی است و پایایی آن از طریق آلفای کرونباخ مقدار 0/7 محاسبه شده و روایی پرسشنامه نیز از طریق محتوا تایید شد. داده ها با SPSS 22 تحلیل و ارزیابی شد. همچنین ملاحظات اخلاقی در تمام مراحل اجرای مطالعه رعایت شد.

یافته‌ها:

 به لحاظ سابقه کاری 50/4% از افراد سابقه کمتر از 10 سال داشتند و 5% دچار حادثه شده‌اند. نمره کل فرهنگ ایمنی 3/45 از 5 محاسبه شد. بیشترین و کمترین همبستگی به ترتیب تعهد مدیریت با 0/949 و الویت به ایمنی با 0/156 بدست آمد. سطح تبادل اطلاعات، محیط کار و فرهنگ ایمنی در وضعیت نامطلوب قرار دارند. میانگین نمره فرهنگ ایمنی بر حسب متغیر سابقه کار اختلاف وجود دارد و برحسب داشتن یا نداشتن سابقه حادثه اختلاف معنی‌داری مشاهده نشد.

نتیجه‌گیری:

 وضعیت فرهنگ ایمنی مثبت ارزیابی گردید. تعهد مدیریت از مهم‌ترین عوامل موثر بر فرهنگ ایمنی است و الویت به ایمنی، تبادل اطلاعات و محیط کار به عنوان عامل اصلی در کاهش نمره فرهنگ ایمنی شناسایی گردید. در ارتقاء فرهنگ ایمنی، برقراری نظام پیشنهادات ایمنی مستقل بدور از تهدید و تنبیه، معرفی افراد برتر ایمنی برای تحلیل فنی و مشارکت در جلسات ایمنی موثر می‌باشد.