بررسی تاثیر سناریونویسی بر توانایی استدلال بالینی کارآموزان پزشکی در دوره روتیشن بخش داخلی با استفاده از روش های KF و DTI

استدلال بالینی از مقوله های مهم در پزشکی می باشد و آموزش آن به طرق مختلف می تواند توانایی دانشجو در نزدیک شدن به تفکر حرفه ای را تسریع کند. بعلاوه آموزش های مکمل در کنار آموزش بالینی می توانند در موارد کاهش مواجهه با بیمار ، باعث پیشبرد آموزش بالینی شوند.

این مطالعه از نوع نیمه تجربی به روش مشاهده موردی می باشد که در آن گروه مورد به روش سناریونویسی تحت آموزش استدلال بالینی قرار گرفت و پس از آزمون دو گروه با تست های KF و DTI مقایسه گردیدند. براساس نمرات آزمون علوم پایه قبل از مطالعه یکسان بودند.

یافته ها: 

در این مطالعه 60 نفر در دو گروه مورد و شاهد (هر گروه 30 نفر) با آزمون DTI و KF مقایسه شدند. متوسط نمره DTI در گروه مورد 3/15±4/151 و متوسط نمره در گروه شاهد 2/17±8/151 بود که نمرات در دو گروه مورد و شاهد معنی دار نبوده است (922/0 (P-value=. متوسط نمرات KF در گروه شاهد 5/4±3/36 و در گروه مورد 2/8±2/30 بود که نمرات در گروه مورد به طور معنی داری از گروه شاهد بالاتر بوده است (001/0 P-value=.

نتیجه گیری:

 نتایج مطالعه نشان داد که آموزش به روش سناریو نویسی در کوتاه مدت می تواند در ارتقا با نمره KF و استدلال بالینی موثر باشد ولی افزایش نمره DTI به زمان آموزش بیشتری نیازمند است.