استانداردهای زیبایی شناسانه ی شعر جاهلی از منظر پردازش تصاویر حسی (خوانشی انتقادی و غیر همسو در دو بیت از ابیات امروالقیس)

قد یظن الباحثون -او یتاکدون إلی درجه الاستیقان- ان بعض ابیات الشعر منذ القدم اصبحت خارجه عن مدار الجوده البلاغیه، وافتقدت شییا کثیرا من رونقها نظرا لعدم توافر ظروف جمالیه توهلها لحیازه المواصفات السبکیه المطلوبه. فطالما اعجب النقاد القدامی والمعاصرون بمتانه السبک وجوده الاسلوب فی بیت امری القیس الشهیر "مکر مفر..." واستفاضوا فی تفصیل وجوهه البلاغیه؛ کما رفض قاطبه النقاد الاوایل والمحدثین بلاغه بیته الآخر"غدایره مستشزرات..." ووقفوا موقفا معارضا تجاهه فجردوه من البلاغه والفصاحه البته نظرا للتنافر الصوتی الذی لمسوه فی لفظه منه وهی "مستشزرات". ونحن فی هذه الدراسه ووفق الاسلوب الوصفی-التحلیلی سنکون بصدد إثبات رویه مخالفه لذلک فی کل من الاتجاهین النقدیین السایدین، فنثبت فی الاول انه خارج تماما عن دایره الجوده الفنیه، من حیث إن الوجه التشبیهی الذی استخدم فیه لایصور شییا من الجوانب الإبداعیه التی توخاها الشاعر لتجسید الحرکه المتارجحه لدی الفرس. کما ان البیت الثانی یتصف بمواصفات الفصاحه التصویریه التی خفیت عن ابصار الباحثین، من حیث إهمالهم لجانب البلاغه التطبیقیه التی تقتضی ان تکون الصوره النهاییه مستوحاه من موشرات التطابق السمعبصری الملحوظ عند إراده المعنی المصور. تقول النتایج إن الرویه النقدیه السایده عند النقاد بشان البیتین قد تکون خاطیه بالفعل، وإن کلا منهما یمکن ان ینظر إلیهما من منظور بلاغی آخر یثبت للثانی قیمه تعبیریه کبری تغافل عنها النقاد والدارسون، کما یسجل للاول انحرافا فی الصوره التشبیهیه التی تجعل البیت متناقضا تماما مع ما تقتضیه البنیه التشبیهیه السلیمه عند انتظام الصوره الدینامیکیه المرجوه.