اثربخشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر افسردگی و همجوشی شناختی مادران دارای فرزند مبتلا به اختلال نارسایی توجه/بیش فعالی

پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی درمان مبتنی‌ بر پذیرش‌ و‌ تعهد بر افسردگی و همجوشی‌شناختی در مادران دارای فرزند مبتلا به اختلال نارسایی توجه/بیش فعالی بود.

روش پژوهش: 

طرح پژوهشی حاضر، نیمه آزمایشی و از نوع پیش‌آزمون و پس‌آزمون همراه با گروه کنترل بود. جامعه آماری پژوهش شامل کلیه مادران دارای فرزند با اختلال نارسایی توجه/بیش فعالی بود که در سال 1398به کلینیک‌های روانشناسی و روان پزشکی شهر یزد مراجعه کرده بودند. حجم نمونه با استفاده از جدول کوهن تعیین شد که از طریق نمونه‌گیری در ‌دسترس انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل (هر گروه 15نفر) قرار گرفتند. به منظور جمع آوری داده‌ها از پرسشنامه افسردگی بک (1996) و همجوشی‌شناختی گیلاندرز و همکاران (2014) استفاده شد و مداخله 8 جلسه‌ای درمان مبتنی بر پذیرش ‌و ‌تعهد در 90دقیقه به گروه آزمایش ارایه شد. داده‌ها با استفاده از نرم افزار SPSS و با روش چند متغیری کوواریانس (مانکوا) تجزیه و تحلیل شدند.

یافته‌ها:

 نتایج نشان داد که درمان مبتنی بر پذیرش ‌و‌ تعهد بر افسردگی و همجوشی‌شناختی در مادران دارای فرزند مبتلا به اختلال نارسایی توجه/بیش فعالی موثر بوده است.

این یافته‌ها بر اهمیت کاربرد این مداخله بر علایم افسردگی و همجوشی‌شناختی در مادران دارای فرزند با اختلال نارسایی توجه/بیش فعالی و ارایه افق‌های جدید در مداخلات بالینی این مادران و فرزندان آن‌ها تاکید دارد.