بهبود پاسخ دما-رطوبتی بذر ذرت تحت تنش خشکی با استفاده از آبسیزیک اسید، جیبرلیک اسید و سالیسیلیک اسید

به منظور ارزیابی تاثیر دما، خشکی و پرایمینگ بر شاخص های درصد و سرعت جوانه زنی بذر ذرت، آزمایشی به صورت فاکتوریل بر پایه طرح آماری کاملا تصادفی با چهار تکرار انجام شد. تیمارها شامل سطوح دمایی (5، 10، 15، 20، 25، 30، 35 و 45 درجه سلسیوس)، پتانسیل خشکی (0/0، 4/0-، 8/0- و 2/1- مگاپاسکال) و اعمال پرایمینگ (شاهد، هیدروپرایمینگ، آبسیزیک اسید، جیبرلیک اسید و سالیسیلیک اسید) بودند. بنا بر نتایج این پژوهش، افزایش دما و خشکی سبب کاهش پارامترهای درصد و سرعت جوانه زنی شد؛ به طوری که در پتانسیل های کمتر از 8/0- مگاپاسکال در تمامی سطوح دما و خشکی، کاهش معناداری در شاخص های ذکر شده مشاهده گردید. در دمای 35 درجه سلسیوس، درصد جوانه زنی در شرایط بدون اعمال پرایمینگ از 94 به 36 درصد (خشکی2/1- مگاپاسکال) کاهش یافت. تحت این شرایط، تیمار جیبرلیک اسید سبب بهبود جوانه زنی شد. برای تعیین دماهای کاردینال ذرت از مدل های رگرسیونی (دندان- مانند، دوتکه ای و بتا) استفاده شد. طبق نتایج آزمایش، مدل دندان- مانند، به عنوان بهترین مدل ارزیابی شد و بر اساس آن، دمای پایه، مطلوب 1، مطلوب2 و حداکثر به ترتیب 51/9، 12/24، 35 و 6/44 درجه سلسیوس برآورد گردید. به منظور بررسی تاثیر دما و پتانسیل آب بر جوانه زنی بذر تحت شرایط خشکی از مدل رگرسیونی غیر خطی هیدروترمال تایم استفاده شد. با توجه به آن که افزایش مقدار انحراف معیار از دمای پایه نشان دهنده توانایی جوانه زنی بذر در پتانسیل های متفاوت اسمزی است، هیدروپرایمینگ، جیبرلیک اسید و سالیسیلیک اسید سبب افزایش این مقدار نسبت به تیمار بدون پرایمینگ شدند.