ارزیابی اثرات روی معدنی و آلی بر شاخص های عملکردی، ابقاء بافتی، سامانه ایمنی، ریخت شناسی ژژنوم و وضعیت پاد اکسندگی در جوجه های گوشتی

این پژوهش به منظور مقایسه اثر جایگزینی روی آلی با روی معدنی بر شاخص های عملکردی، میزان ابقاء بافتی، سامانه ایمنی، ریخت شناسی روده و وضعیت پاداکسندگی جوجه های گوشتی انجام شد. 150قطعه جوجه گوشتی سویه راس 308 در قالب طرح کاملا تصادفی و در سطح آماری (0/05>p) در 3 تیمار و 5 تکرار و 10 پرنده در هر تکرار انجام شد. تیمارهای آزمایشی شامل: 1) جیره پایه  بر   اساس ذرت و سویا + 110میلی گرم بر کیلوگرم روی تامین شده از سولفات روی، 2) جیره پایه + 22 میلی گرم بر کیلوگرم روی تامین شده از روی آلی (روی باند شده با اسیدهای آمینه، تولید شرکت آریانا) + 88 میلی گرم بر کیلوگرم روی تامین شده از سولفات روی، 3) جیره پایه + 33 میلی گرم بر کیلوگرم روی تامین شده از روی آلی تولید شرکت آریانا + 77 میلی گرم بر کیلوگرم روی تامین شده از  سولفات روی بودند. استفاده از روی آلی تاثیر معنی داری بر شاخص های عملکردی در جوجه های گوشتی نداشته است (0/05<p) اما سبب کاهش معنی داری در میزان مالون دی آلدیید کبد نسبت به تیمار شاهد شد (0/05>p). سنجش میزان ایمنوگلوبولین های خون تاثیر معنی داری را نشان نداد اما ارتفاع ویلی و عرض ویلی در تیمار سه نسبت به سایر تیمارها به طور معنی داری بالاتر بود (0/05>p). ارزیابی آنتی اکسیدانی نشان داد که استفاده از روی آلی نسبت به تیمار شاهد سبب افزایش معنی داری در میزان بیان ژن های سوپراکسید دیسموتاز شده است (0/05>p). به طور کلی می توان گفت استفاده از  روی آلی در خوراک طیور می تواند باعث بهبود عملکرد، ذخیره بافتی روی، سامانه ایمنی و پاد اکسندگی شود.