تبیین چرایی اسلامی سازی علوم انسانی، از منظر فقه اسلامی

دینی کردن علم و بحث از «علم دینی» محل گفت وگوهای فراوان بوده و دیدگاه های مختلف اقلی و اکثری در آن وجود دارد. مهم ترین عرصه علم دینی مطرح در بین صاحب نظران عرصه علوم انسانی است. علوم انسانی دانش هایی است ناظر به حالات، شیون و رفتارهای فردی و اجتماعی انسان. دستیابی به علوم انسانی اسلامی در مهندسی تمدن اسلامی از جایگاه ویژه ای برخوردار است. هدف اصلی این مقاله بررسی ادله چرایی «اسلامی‏سازی علوم انسانی» از منظر فقه اسلامی است. این پژوهش از روش‏شناسی اجتهادی در استنباط حکم از ادله قرآنی و روایی بهره می گیرد. نتایج تحقیق حاکی از آن است که سه قاعده نفی سبیل (حفظ استقلال و خودکفایی جامعه مسلمین)، اعانه بر «بر» و ممنوعیت اخذ علوم از غیر اهل بیت را می توان به عنوان برخی از مهمترین ادله فقهی «اسلامی سازی علوم انسانی» بیان نمود و جمع بندی حاصل از این ادله بر لزوم تولید علوم انسانی اسلامی دلالت دارد.