مدل علی چارچوب اجتماع اکتشافی و خودناتوان سازی تحصیلی با میانجی گری وابستگی به فضای مجازی و احساس تنهایی در دانش آموزان دختر تیزهوش دوره دوم دبیرستان

هدف :

پژوهش حاضر با هدف مدل علی چارچوب اجتماع اکتشافی و خودناتوان سازی تحصیلی با میانجی گری وابستگی به فضای مجازی و احساس تنهایی صورت پذیرفت.

روش:

 روش پژوهش، همبستگی از نوع مدل معادلات ساختاری بود. جامعه این پژوهش شامل تمامی دانش آموزان دختر دبیرستان فرزانگان مقطع متوسطه دوم (340 نفر) شهر خرم آباد در سال تحصیلی 1400-1399 بود. حجم نمونه آماری براساس قاعده سرانگشتی کلاین برابر 170 نفر تعیین شد که به روش نمونه گیری در دسترس و با پرسشنامه آنلاین انجام شد. ابزارهای مورداستفاده در این پژوهش وابستگی به اینترنت (یانگ، 1988)، پرسشنامه چارچوب اجتماع اکتشافی (آرباق و همکاران، 2008)، پرسشنامه خودناتوان سازی تحصیلی (جونز و رودوالت، 1982) و احساس تنهایی (راسل، 1978) بود. تحلیل داده ها به روش آماری مدل معادلات ساختاری و با استفاده از نرم افزارهای آماری SPSS-22 و AMOS-24 انجام شد.

براساس نتایج این پژوهش، مدل پیشنهادی از برازش مطلوبی برخوردار بود (09/0=RMSEA، 94/0=GFI، 97/0=CFI). به طورکلی نتایج نشان داد که تمام مسیرهای مستقیم معنادار شدند (01/0>P)؛ همچنین نتایج غیرمستقیم مدل پژوهش نشان داد که چارچوب اجتماع اکتشافی از طریق میانجی گری وابستگی به فضای مجازی و احساس تنهایی اثر غیرمستقیم بر خودناتوان سازی تحصیلی دارد (01/0>P).

بر طبق نتایج این پژوهش وجود حسی از حضور آنلاین در کلاس تاثیر قابل ملاحظه ای بر کاهش وابستگی به اینترنت و احساس تنهایی دانش آموزان داشت که این امر می تواند باعث کاهش خودناتوان سازی تحصیلی در آنان گردد؛ لذا در محیط های آنلاینی که ارتباط غیرکلامی در جلسات رودررو محدود است حضور مدرسان و فراگیران برای پیشگیری از وابستگی به فضای مجازی و احساس انزوا و خلق یک محیط یادگیری آنلاین ثمربخش ضروری است.