مطالعه پاسخ های فیزیولوژیک، رشدی و عملکرد کنجد به کاربرد نانوکود پتاسیم، محلول پاشی فولویک اسید و کیتوزان تحت تنش خشکی

پژوهش حاضر با هدف مطالعه پاسخ های فیزیولوژیک، رشدی و عملکرد کنجد به کاربرد نانوکود پتاسیم، کیتوزان و فولویک اسید تحت تنش خشکی، در مرکز تحقیقات کشاورزی و منابع طبیعی سمنان به صورت اسپلیت پلات فاکتوریل در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار در سال 1398 اجرا شد. تیمارهای آزمایش شامل، خشکی به عنوان عامل اصلی (آبیاری کامل، قطع آبیاری در BBCH70 و 60 به ترتیب تنش متوسط و شدید) و نانوکود پتاسیم (صفر، 5/1 و 5/2 در هزار) و محلول پاشی (شاهد، کیتوزان، فولویک اسید و 50 درصد کیتوزان+ فولویک اسید) به عنوان عامل فرعی بودند. استفاده از نانوکود پتاسیم تحت شرایط نرمال و تنش، افزایش معنی دار کلروفیل b و کل، شاخص سطح برگ، تعداد کپسول، وزن هزاردانه و درصد روغن را در پی داشت. بیش ترین عملکرد دانه در کاربرد 5/1 و 5/2 در هزار نانوکود به همراه فولویک اسید به تنهایی یا در ترکیب با کیتوزان (به ترتیب 2516، 5/2277، 6/2506 و 2/2313 کیلوگرم در هکتار) بود. بالاترین محتوای روغن در کاربرد 5/1 و 5/2 در هزار نانوکود تحت شرایط آبیاری نرمال بود که افزایش 2/13 و 4/15 درصدی داشتند. محلول پاشی فولویک اسید به همراه نانوکود پتاسیم (5/1 در هزار) تحت تنش شدید خشکی بیش ترین فعالیت آنزیم های آنتی اکسیدانت کاتالاز، پراکسیداز، آسکوربات پراکسیداز و سوپراکسید دیسموتاز را نشان داد. به طورکلی، نتایج نشان داد که کاربرد 5/1 در هزار نانوپتاسیم و محلول پاشی تلفیقی کیتوزان و فولویک اسید تحت خشکی شدید، با بهبود صفات فیزیولوژیک منجر به تعدیل اثرات منفی ناشی از خشکی و افزایش شاخص های رشدی، عملکردی و کیفی کنجد شد.