بررسی تغییر خصوصیات فیزیولوژیکی و عمر پس از برداشت ژربرا (Gerbera jamesonii) با محلولپاشی ال-گلوتامیک اسید، نیتروژن وپتاسیم

عمر پس از برداشت گل شاخه بریده ژربرا به دلیل خمیدگی ساقه شاخه گل دهنده به طور کلی کوتاه است. بنابراین خمیدگی ساقه ژربرا مشکل اصلی این گل در دوره پس از برداشت است. محلول پاشی با اسیدهای آمینه و کودهای معدنی از روش های مفید در افزایش عملکرد محصولات کشاورزی و باغبانی است. تحقیق حاضر به منظور بهبود عمر پس از برداشت گل ژربرا با بررسی تغییرات وزن تر نسبی، محتوای آنتوسیانین گلبرگ، نشت یونی، و درجه خمیدگی ساقه انجام شد. گلوتامیک اسید با 4 و 8 گرم در لیتر و کودهای نیتروژن و پتاسیم با 5 و 10 گرم در لیتر به صورت محلول پاشی اعمال شد. نتایج نشان داد که بیشترین مقدار وزن تر نسبی با 7/86 درصد در تیمار 4 گرم در لیتر گلوتامیک اسید، 5 گرم در لیتر نیتروژن و 5 گرم در لیتر پتاسیم مشاهده شد. کاهش 20 درصدی نشت یونی در گل های تیمار شده با 8 گرم در لیتر گلوتامیک اسید، 10 گرم در لیتر نیتروژن و 5 گرم در لیتر پتاسیم در مقایسه با کنترل گزارش شد. افزایش اصلی غلظت آنتوسیانین مربوط به تیمارهای حاوی گلوتامیک اسید بود. خمیدگی ساقه گل از 1/63 درجه در تیمار عدم کاربرد گلوتامیک اسید، 5 گرم در لیتر نیتروژن و 5 گرم در لیتر پتاسیم تا 9/73 درجه در تیمار کنترل (عدم محلول پاشی) متغییر بود. نتیجه کلی تحقیق نشان داد که 8 گرم در لیتر گلوتامیک اسید، 5 گرم در لیتر نیتروژن و 5 گرم در لیتر پتاسیم مناسب ترین تیمار جهت افزایش عمر پس از برداشت و کاهش خمیدگی ساقه گل ژربرا می باشد.