آموزش مبتنی بر چرخه یادگیری کلب: راهکاری جهت ارتقای آموزش بالین در پرستاری

بیش از نیمی از فرایند حرفه ای شدن دانشجویان پرستاری در بالین بیمار رخ می دهد. لذا هدف از این مقاله معرفی روش تدریس مبتنی بر چرخه یادگیری کلب به عنوان راهکاری جهت ارتقا آموزش بالین می باشد.

این مقاله یک مطالعه مروری می باشد که بر پایه ی اطلاعات جمع آوری شده از پایگاه های داده, Scopus Iran medex ,Science Direct, Pub Med, SID, Magiran و مطالعات کتابخانه ای با کلید واژه های فارسی دانشجویان پرستاری، روش های تدریس، یادگیری تجربی کلب، آموزش بالین و معادل انگلیسی آنها در سال های 2010_2021 تدوین گردیده است. با جستجو در پایگاه های داده 63 مقاله یافت شد که نهایتا در این مطالعه از 24 مقاله استفاده شد.

نظریه یادگیری تجربی اساس نظریه کلب است. در این نظریه، یادگیری فرایندی توصیف می شود که از تغییر شکل تجربه، دانش یا علم تولید می شود. طبق این دیدگاه در چرخه یادگیری کلب چهار مرحله مرتبط به هم شامل: تجربه عینی، مشاهده تاملی، مفهوم سازی انتزاعی و آزمایشگری فعال وجود دارد. در این الگو دانشجویان فعالانه در یادگیری شرکت کرده و مربی نقش هدایت کننده و تسهیل گر را در فرایند یادگیری به عهده می گیرد. استفاده از چرخه ی یادگیری کلب باعث می شود که دانشجویان بتوانند، در محیط های بالین مناسب، با تکیه بر دانش قبلی و با کسب تجربیات در محیط بالین، بین آموزش های نظری و بالین پیوند ایجاد نمایند.

به نظر می رسد روش تدریس چرخه یادگیری کلب یک روش مناسب برای آموزش پرستاری است و می تواند در محیط های بالینی مورد استفاده قرار گیرد. لذا با توجه به مزایای این روش تدریس توصیه می شود مدرسین پرستاری استفاده از این روش را مورد توجه قرار دهند.