بررسی رابطه هوش اخلاقی و هوش اجتماعی با خودکارآمدی کارآفرینی

هدف اصلی این پژوهش بررسی رابطه‌ی هوش اخلاقی و هوش اجتماعی با خودکارآمدی کارآفرینی است. جامعه‌ی آماری پژوهش شامل کلیه‌ی دانشجویان دختر و پسر موسسات غیر انتفاعی رشته‌ی روانشناسی در استان خراسان رضوی می‌باشد که با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی 257 نفر از آنها انتخاب شده اند. نوع روش تحقیق از نوع بررسی همبستگی و تحلیل رگرسیونی می باشد. اطلاعات جمع آوری شده شامل پرسشنامه‌ی 40 سوالی هوش اخلاقی، پرسشنامه‌ی هوش اجتماعی با 45 سوال و پرسشنامه‌ی خودکارآمدی کارآفرینی با 29 سوال و فرم اطلاعات شخصی افراد است که داده‌های به دست آمده با تحلیل همبستگی و رگرسیون تجزیه و تحلیل شده‌اند. یافته‌های پژوهش نشان می دهد بین هوش اخلاقی و کارآمدی کارآفرینی و همچنین بین هوش اجتماعی با کارآمدی کارآفرینی، رابطه مثبت و معنی داری وجود دارد. همچنین با توجه به معنی داری رگرسیون همزمان بررسی خودکارآمدی کارآفرینی (به عنوان متغیر وابسته) با هوش اجتماعی و هوش اخلاقی (به عنوان متغیر های مستقل) می توان قسمتی از خودکارآمدی کارآفرینی را با استفاده از هوش هیجانی و هوش اخلاقی توضیح داد. با توجه به نتایج پژوهش و نقش هوش اخلاقی و هوش اجتماعی در کارآمدی کارآفرینی، هر چه فرد از هوش اخلاقی بالاتری برخوردار بوده و دارای ارتباطات اجتماعی قوی تری باشد، بازدهی کارآفرینی بالاتری خواهد داشت.