تاثیر بازی های حرکتی هدفمند انفرادی و گروهی بر مهارت های بینایی-حرکتی در کودکان دختر هشت ساله

هدف این پژوهش مقایسه تاثیر بازی های حرکتی هدفمند انفرادی و گروهی بر مهارت های بینایی-حرکتی دختران هشت ساله بود. به این منظور، با بکارگیری روش نیمه تجربی با طرح پیش آزمون و پس آزمون چند گروهی، 40 دختر با میانگین سن 53/8 سال به صورت تصادفی در گروه های بازی انفرادی (13 نفر)، بازی گروهی (12 نفر) و کنترل (15 نفر) جای گرفتند. آزمون مهارت های بینایی- حرکتی، قبل و بعد از دوره آزمایشی (هشت هفته ای، 16 جلسه 60 دقیقه ای) و نیز یک ماه پس از اتمام مداخلات برای سنجش متغیرها استفاده شد. نتایج نشان داد که مهارت های بینایی- فضایی (001/0 > p)، مهارت های تجزیه و تحلیل بینایی (001/0 > p) و یکپارچگی بینایی- حرکتی و تثبیت چشمی (001/0 > p) در هر دو شرایط آزمایشی، از پیش آزمون به پس آزمون به طور معنادار افزایش یافت و تا آزمون پیگیری بدون تغییر ماند (05/0 > p). براساس مقایسه گروه ها در پس آزمون و آزمون پیگیری، نمره مهارت های بینایی- فضایی (01/0 > p) و یکپارچگی بینایی- حرکتی و تثبیت چشمی (01/0 > p) در شرایط بازی های انفرادی به طور معناداری بالاتر از بازی های گروهی بود، در حالی که نمره مهارت-های تجزیه و تحلیل بینایی در شرایط بازی های گروهی به طور معناداری بالاتر از بازی های انفرادی قرار داشت (05/0 > p). براساس یافته ها، بازی های انفرادی طی یک دوره هشت هفته ای در بهبود مهارت های بینایی- فضایی و یکپارچگی بینایی- حرکتی و تثبیت چشمی دختران هشت ساله اثربخش تر از بازی های گروهی و در مقابل، بازی های گروهی در بهبود مهارت-های تجزیه و تحلیل بینایی اثربخش تر از بازی های انفرادی هستند.