اثربخشی آموزش مهارتهای جنسی بر بهبود خودکنترلی، همدلی و رضایت زناشویی زنان متاهل شهر شیراز

خانواده یکی از عناصر اصلی و نهادهایی است که با عوامل انسانی و نیازهای عاطفی و معنوی در ارتباط است. یکی از عوامل تحکیم زندگی زناشویی توجه به مسایل جنسی می باشد. هدف پژوهش حاضر اثربخشی آموزش مهارت های جنسی بر بهبود خودکنترلی، همدلی و رضایت زناشویی زنان متاهل شهر شیراز بود. بدین منظور از بین کلیه زنان متاهل شهر شیراز زنانی که در سه ماهه خرداد تا مرداد ماه سال 1399 به مراکز روان شناختی زیر نظر بهزیستی مراجعه کردند، تعداد 30 نفر (15 نفر پس آزمون و 15 نفر پیش آزمون) به صورت هدفمند به عنوان نمونه آماری انتخاب شدند. طرح پژوهش حاضر از نوع پیش آزمون-پس آزمون و پیگیری یک ماهه بود، که در آن مهارت های جنسی به عنوان متغیر مستقل (عامل مداخله گر) و خودکنترلی، همدلی و رضایت زناشویی به عنوان متغیر وابسته، مورد بررسی قرار گرفتند. پروتکل آموزش مهارت های جنسی در هشت جلسه مشاوره گروهی 90 دقیقه ای اجرا شد. ابزارهای مورد استفاده در پژوهش حاضر، پرسشنامه های خودکنترلی، همدلی و رضایت زناشویی بود. نتایج نشان داد میزان رضایت زناشویی با ضریب اتای 957/0، همدلی با ضریب اتای 720/0 و در خودکنترلی  875/0 بود. بنابراین آموزش مهارت های جنسی اثربخش بوده است. با استفاده از این آموزش می توان رضایت زناشویی، همدلی، خودکنترلی زوجین را افزایش داد.