تاثیر نوع دانه غله، آنزیم فیتاز و مخمر ساکارومایسس بولاردی بر عملکرد رشد، جمعیت میکروبی سکوم، خصوصیات لاشه واستخوان درشت نی جوجه‎ های گوشتی

افزودن آنزیم فیتاز به جیره طیور برای آزاد سازی فسفر از فیتات گیاهی ضروری است. این تحقیق با هدف، مقایسه اثر افزودنی خوراکی (مخمر غیرنوترکیب، مخمر نوترکیب مولد فیتاز و آنزیم فیتاز تجاری هوستازایم پی) در جیره‎ های بر پایه گندم یا ذرت بر عملکرد رشد، خصوصیات لاشه، جمعیت میکروبی سکوم و خصوصیات استخوان درشت نی جوجه‎های گوشتی طراحی و اجرا گردید.

مواد و روش‎ها: 

این مطالعه با استفاده از 672 قطعه جوجه‎ گوشتی یک روزه سویه هوبارد فلکس در قالب طرح کاملا تصادفی با آرایش فاکتوریل 2×4 انجام گرفت. هشت تیمار آزمایشی در 6 تکرار (14 قطعه پرنده در هر تکرار) شامل دو تیمار بدون افزودنی، دو تیمار آنزیم فیتاز حاصل از ساکارومایسس بولاردی نوترکیب (500 واحد)، دو تیمار ساکارومایسس بولاردی غیرنوترکیب و دو تیمار آنزیم فیتاز 10 هزار هوستازایم-پی (500 واحد) در جیره های بر پایه ذرت یا گندم بودند. تلفات به صورت روزانه جمع آوری شد. میانگین وزن زنده و خوراک مصرفی تیمار های آزمایشی در سن 10، 24 و 41 روزگی ثبت گردید. برای اندازه‎گیری خصوصیات لاشه، جمعیت میکروبی سکوم و خصوصیات استخوان درشت‎نی دو پرنده (یک نر و یک ماده) از هر تکرار در سن 41 روزگی کشتار شد.

یافته‎ ها: 

افزودن مخمر نوترکیب مولد آنزیم فیتاز به جیره در مقایسه با آنزیم هوستازایم سبب افزایش معنی‎ دار وزن زنده در سن 10 روزگی شد (0/05≥p). اثر افزودنی (آنزیم فیتاز هوستازایم، مخمر نوترکیب و غیر نوترکیب) سبب کاهش مصرف خوراک و ضریب تبدیل غذایی در سن 41 روزگی شد (0/05≥p). وزن نسبی سنگدان در جیره بر پایه ذرت بیشتر از جیره بر پایه گندم بود (0/05≥p). اثر افزودنی برای وزن نسبی قلب و ژژنوم معنی‎دار بود (0/05≥p). به نحوی که وزن نسبی قلب در تیمار مخمر غیرنوترکیب کمتر از دو تیمار بدون افزودنی و تیمار آنزیم فیتاز هوستازایم-پی بود (0/05≥p). همچنین دو تیمار آنزیم فیتاز هوستازایم و مخمر نوترکیب نسبت به سایر تیمارها، باعث کاهش معنی‎دار وزن ژژنوم شد (0/05≥p). جمعیت میکروبی سکوم در جیره بر‎پایه گندم نسبت به ذرت کاهش معنی‎داری داشت (0/05≥p) و همچنین تیمارهای مخمر نوترکیب و غیرنوترکیب باعث کاهش معنی‎دار جمعیت باکتری‎ها شدند (0/05≥p). جوجه های تغذیه شده با جیره حاوی آنزیم فیتاز مخمر نوترکیب نه تنها بیشترین مقدار عناصر فسفر و منیزیم ابقاء شده در خاکستر استخوان درشت نی بلکه بیشترین مقاومت استخوان درشت‎نی را نسبت به سایر تیمارها داشتند (0/05≥p).

نتیجه‎ گیری:

 در نتیجه، یافته‎ های این تحقیق نشان داد که افزودن آنزیم فیتاز به جیره باعث کاهش مصرف خوراک، بهبود ضریب تبدیل غذایی و کاهش وزن نسبی ژژنوم گردید. تیمارهای مخمر نوترکیب و غیر نوترکیب منجر به کاهش معنی‎دار جمعیت میکروبی سکوم شد. افزایش درصد عناصر ذخیره شده در خاکستر استخوان درشت نی و مقاومت این استخوان در برابر شکنندگی بیانگر برتری آنزیم فیتاز مخمر نوترکیب نسبت به فیتاز تجاری هوستازایم بود. با توجه به عدم تاثیر معنی‎ دار نوع دانه غله بر عملکرد پرنده، می‎توان از گندم داخلی در صورت مازاد بودن به جای ذرت در جیره جوجه گوشتی استفاده نمود.