پاسخ های سیاست جنایی ایران در برابر نقض مقررات ناظر به ویروس کرونا

از آغاز شیوع ویروس کوید-19 در ایران، ستاد ملی مقابله با کرونا، مرجع اصلی مقررات گذاری برای مدیریت و کنترل این بیماری بوده است. این ستاد برای پیشگیری از نقض مقررات مربوط به کنترل کرونا و واکنش در برابر ناپیروی از آنها، اقدام به تخلف انگاری و پاسخ گذاری های کنشی و واکنشی انعطاف پذیر نموده است. پاسخ های کنشی ستاد، شامل تدابیر پیشگیرانه اجتماعی و وضعی (فاصله گذاری اجتماعی، اطلاع رسانی و قرنطینه) بوده و پاسخ های واکنشی آن، به گونه جریمه مالی (در برابر ماسک نزدن، تردد غیرمجاز جاده ای، نقض قرنطینه) و صنفی و اداری بوده است. این نظام واکنشی در برابر کروناپراکنی، به صورت برخورد شدید دفعی (یکباره) نبوده است بلکه به صورت تدریجی، رنگین و گروه مدار بوده و به موازات تغییر وضعیت همه گیری و گسترش سویه های ویروس یا مناسبت های ملی و مذهبی و پیش بینی کاهش میزان رعایت دستورهای بهداشتی، سخت گیرانه تر شده است. با گسترش واکسیناسیون و ایمن سازی نسبی جامعه در برابر کرونا و فروکش کردن موج ابتلا به آن، تخلف زدایی و واکنش زدایی از تدابیر محدودیت ساز یادشده، در دستور کار ستاد قرار گرفته و در این راستا، بخصوص در نیمه دوم سال 1401، شاهد عادی شدن شرایط بهداشتی جامعه و لغو محدودیت های کرونایی می باشیم.