بررسی عملکرد و اجزای عملکرد گلرنگ (Carthamus tinctorius) در کشت مخلوط افزایشی با بالنگوی شهری (Lallemantia iberica)

این پژوهش به منظور بررسی عملکرد و اجزای عملکرد گلرنگ و نسبت برابری زمین در کشت مخلوط افزایشی گلرنگ و بالنگوی شهری است.

کشت مخلوط بر اساس سری های افزایشی انجام شد که گلرنگ گیاه اصلی و بالنگوی شهری گیاه فرعی می باشد. طرح پایه آزمایشی در قالب بلوک های کامل تصادفی در چهار تکرار بود. الگوهای مختلف کشت شامل کشت خالص گلرنگ، کشت 100درصد گلرنگ همراه با کشت بالنگوی شهری با تراکم 15 درصد، کشت 100درصد گلرنگ همراه با کشت بالنگوی شهری با تراکم 30 درصد، کشت 100درصد گلرنگ همراه با کشت بالنگوی شهری با تراکم 45 درصد، کشت 100درصد گلرنگ همراه با کشت بالنگوی شهری با تراکم 60 درصد، کشت 100درصد گلرنگ همراه با کشت بالنگوی شهری با تراکم 75 درصد بود. در این پژوهش صفات گلرنگ شامل تعداد طبق در بوته، تعداد دانه در طبق، وزن هزار دانه، عملکرد دانه و عملکرد بیولوژیکی اندازه گیری شدند.

یافته ها:

 اثر الگوهای مختلف کشت بر تعداد دانه در طبق و وزن دانه غیرمعنی دار ولی بر تعداد طبق در بوته، عملکرد دانه و عملکرد بیولوژیکی معنی دار بود. بیشترین تعداد دانه در طبق مربوط به الگوی کشت مخلوط 100:30 (بالنگوی شهری-گلرنگ) و بیشترین عملکرد دانه و عملکرد بیولوژیکی به کشت خالص گلرنگ تعلق بالاترین نسبت برابری زمین به کشت مخلوط 100:30 (بالنگوی شهری-گلرنگ) تعلق داشت.

نتیجه گیری:

 می توان الگوهای کشت 100:30 (بالنگوی شهری-گلرنگ) را به علت دارا بودن عملکرد دانه، عملکرد بیولوژیکی و سودمندی اقتصادی بیشتر به عنوان الگوی کشت مناسب مخلوط پیشنهاد نمود.