ارزیابی پارامترهای موثر بر چسبندگی میلگرد فاقد طول مهاری کافی در آزمایش بیرون کشیدن میلگرد از بتن

عملکرد میلگرد مدفون در داخل بتن، همواره یکی از موضوعات پیچیده و مهم در سازه های بتن آرمه به شمار می رود. یکی از آزمایش های رایج، در زمینه برآورد رفتار میلگرد در بتن، آزمایش بیرون کشیدن میلگرد (Pullout Test) است، ولی با وجود تحقیقات متعدد در این زمینه کاستی هایی به چشم می خورد. در این پژوهش، پنج آزمایش بیرون کشیدن میلگرد شامل چهار نمونه با بتن محصور شده و یک نمونه با بتن غیر محصور، با در نظر گرفتن سه قطر مختلف میلگرد انجام شد. به کمک نتایج حاصله و نتایج پژوهش های قبلی، برخی از پارامترهای مهم در زمینه رفتار چسبندگی و لغزش میلگرد، از جمله اثر مقاومت بتن، قطر میلگرد، فشاری یا کششی بودن نیروی وارده و محصورشدگی بررسی و روابطی با دقت مناسب برای آن ها ارایه شد تا بتوان با استفاده از این روابط، نتایج موجود و در دسترس را به حالت مورد نظر تعمیم داد. برای صحت سنجی و افزایش دامنه نتایج، از سه تحقیق معتبر دیگر در این زمینه استفاده شده است که دقت روابط و نتایج به دست آمده را تایید می نمایند. روابط حاصل از این تحقیق نشان داد که تنش چسبندگی، با افزایش 50 درصدی مقاومت فشاری بتن، تا حدود 20 درصد افزایش می یابد. به علاوه، بر اساس روابط ارایه شده، با تغییر قطر میلگرد از 20 به 22 و 25 میلی متر، برای یک مقاومت فشاری ثابت، تنش چسبندگی به ترتیب به میزان 13 و 27 درصد کاهش می یابد. همچنین عدم محصورشدگی نمونه، تنش چسبندگی حداکثر را تا 40 درصد تنش حالت محصور شده و لغزش متناظر با تنش حداکثر را بین 15 تا 30 درصد کاهش می دهد. فشاری بودن نیروی محوری میلگرد نیز در مقایسه با نیروی کششی، تا حدود 10 درصد تنش چسبندگی را افزایش می دهد.