محیط شناسی سیاسی-اقتصادی چین؛ قدرت ژئوپلیتیک جنوب شرق آسیا

روند رشد و توسعه اقتصادی کشورهای آسیایی که از اواخر دهه 70 میلادی آغاز شد چنان سریع و چشم گیر بود که در پایان قرن بیستم، علاوه بر ژاپن به عنوان غول اقتصادی آسیا، چند کشور آسیایی دیگر از جمله چین و هند نیز در شمار اقتصادهای بزرگ و موفق جهان قرار گرفتند. به طور قاطع می توان گفت که مهم ترین عامل تاثیرگذار بر خیزش کشورهای آسیایی و قرار گرفتن آنها در میان قدرت های بزرگ، رشد و توسعه چشم گیر اقتصادی بوده است. ظهور چین به عنوان کانون یک منطقه جدید ژیواستراتژیک نه تنها به ضعف نفوذ ایالات متحده و روسیه در غرب و پاسیفیک شمالی، بلکه همچنین به تغییرات در محیط شناسی سیاسی- اقتصادی چین مربوط می شود. هدف این تحقیق توصیفی- تحلیلی، بررسی محیط شناسی سیاسی- اقتصادی چین با اتکا به روش تفسیر پیشینه تحقیقاتی برای درک موقعیت ژیوپلیتیکی در جنوب شرق آسیا بوده است. داده ها با استفاده از جست و جو در منابع کتابخانه ای و پیشینه تحقیقاتی جمع آوری شد.

در جامعه امروز چین، در میان توده مردم و نخبگان سیاسی کشور بیش از هر چیز، ثبات اقتصادی، سیاسی و اجتماعی حایز اهمیت است. اصلاحات صورت پذیرفته نیز، نه در جهت بر هم زدن نظم سیاسی موجود، بلکه در راستای افزایش نقش قانون، گسترش تدریجی مشارکت و ایجاد نظام کنترل و نظارت رسمی صورت پذیرفته است. ماحصل این اصلاحات نیز، گسترش پاسخگویی در مقابل مردم، شفافیت و اعتمادسازی است. ساختار فرهنگی چین نیز به عنوان عاملی موثر و مثبت در توسعه و تقویت قدرت داخلی و بین المللی این کشور نقش برجسته ای در شکوفایی توانمندی های این کشور ایفا می کند.