تحلیل عدم قطعیت شبیه سازی عددی هجوم آب به تونل انتقال آب صفارود کرمان

یکی از مهم ترین مشکلات در پروسه حفاری تونل، هجوم آب به درون تونل است. از این رو، تخمین میزان هجوم آب و ‏پیش بینی اقدامات موردنیاز قبل از شروع حفاری بسیار اهمیت دارد. این پژوهش در نظر دارد تا یک مدل بر پایه روش عددی بدون ‏شبکه و الگوریتم ‏DiffeRential Evolution Adaptive Metropolis (DREAM)‎‏ را جهت انجام دادن فرایند شبیه سازی- ‏بهینه سازی هجوم آب به درون تونل ارایه دهد. در طرح پیشنهادی، ارتفاع سطح آب زیرزمینی در محیط پیرامون تونل انتقال آب ‏صفارود کرمان شبیه سازی شد و تحلیل عدم قطعیت پارامترها (هدایت هیدرولیکی)، داده های ورودی (بارش و دبی منابع برداشت) ‏و مدل سازی عددی در نظر گرفته شد. نتایج تحلیل عدم قطعیت نشان داد که هدایت هیدرولیکی در نواحی مختلف بین 0002/0 تا ‏‏2/0 متر بر روز متغیر است. هم چنین، بررسی وضعیت زمین شناسی منطقه اثبات کرد که شرایط هیدروترمال موجب افزایش ‏نفوذپذیری شده است. علاوه بر این، مشخص شد که داده های ورودی با چهار درصد کم تخمینی ثبت شده اند. بررسی عدم قطعیت ‏مولفه های دخیل در مدل سازی عددی نیز نشان داد که برای حصول یک دقت مناسب، اندازه دامنه محلی و دامنه حمایتی باید ‏به ترتیب 85/0 و سه برابر فاصله میان گرهی باشند. نتایج به دست آمده از شبیه سازی ارتفاع سطح آب زیرزمینی با استفاده از ‏خروجی فرایند شبیه سازی- بهینه سازی نشان داد که بین مقادیر مشاهداتی و شبیه سازی شده دقت مناسبی وجود دارد و از این ‏منظر شاخص ‏RMSE‏ حدود 5731/2 متر برآورد شد. علاوه بر این، مقایسه شبیه سازی هجوم آب نشان داد که دبی هجوم آب به ‏درون تونل در قسمت های شمالی و جنوبی به ترتیب معادل 43/72 و 09/45 لیتر بر ثانیه است.‏