ارزیابی کارایی شاخص های پوشش گیاهی در پایش زیستگاه گونه های شوکا (Capreolus capreolus) و سنجاب ایرانی (Sciurus anumalus)

شوکا و سنجاب ایرانی از گونه های شاخص جنگل های زاگرس در منطقه حفاظت شده بوزین و مرخیل هستند. هدف این مطالعه بررسی روند تغییرات پوشش گیاهی مناطق حضور گونه ها و همچنین مقایسه وابستگی آن ها به تراکم های مختلف پوشش با استفاده از شاخص های گیاهی است. در این راستا از 11 سری تصویر ماهواره لندست 8 در بازه زمانی 2013 تا 2018 استفاده شد. پیش پردازش های لازم بر روی تصاویر انجام گرفت و سپس شاخص های NDVI و سطح برگ (LAI) برای تمام تصاویر مذکور محاسبه گردید. تجزیه و تحلیل ها در نرم افزار ENVI5.3 انجام گرفت. مقادیر این شاخص ها به ازای نقاط حضور هرگونه تهیه و از روش ناپارامتری من- کندال برای تعیین روند تغییرات استفاده شد. از روش خوشه بندی K-Mean برای بررسی شباهت های مناطق حضور دو گونه بر اساس شاخص های گیاهی استفاده شد. نتایج نشان داد که تغییر کاهشی معناداری در شاخص NDVI در مناطق حضور شوکا رخ داده (05/0>P) درحالی که در بر اساس نتایج این آزمون تغییر معناداری برای شاخص مذکور در نقاط حضور سنجاب ایرانی وجود نداشت. تغییرات شاخص سطح برگ (LAI) در زیستگاه شوکا دارای روند معناداری نبود ولی تغییرات این شاخص برای سنجاب ایرانی دارای روندی افزایشی و معنادار بود (05/0>P). نتایج خوشه بندی نشان داد که گونه های مذکور در بخش های مرکزی و شمال شرقی منطقه امکان همبودی دارند. نتایج نشان داد که از شاخص های گیاهی می توان برای پایش تغییرات زیستگاه استفاده کرد.