اثربخشی آموزش طرحواره درمانی بر ارزش های شخصی زنان مبتلا به چاقی

پژوهش حاضر با هدف اثربخشی آموزش طرحواره درمانی بر ارزش های شخصی زنان مبتلا به چاقی شهر تهران در سال 1399 انجام شد.

روش پژوهش: 

این پژوهش نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون-پس آزمون با گروه کنترل و پیگیری است و جامعه آماری پژوهش را کلیه زنان مبتلا به چاقی مراجعه کننده به کلینیک تغذیه و رژیم درمانی شهر تهران تشکیل دادند که از بین آنها، 40 نفر به روش نمونه گیری هدفمند انتخاب و به طور تصادفی در یک گروه آزمایش (هر گروه 20 نفر) و یک گروه کنترل (20 نفر) گمارده شدند. گروه آزمایش طرحواره درمانی 12 جلسه 60 دقیقه ای تحت آموزش قرار گرفتند و گروه کنترل در لیست انتظار ماندند. ابزارهای مورد استفاده در پژوهش حاضر شامل پرسشنامه ارزش های شخصی (شوارتز، 2004) بود. تجزیه وتحلیل اطلاعات به دست آمده از اجرای پرسشنامه در دو بخش توصیفی و استنباطی (تحلیل واریانس با اندازه گیری مکرر) انجام گرفت.

نتایج نشان داد آموزش طرحواره درمانی بر مولفه های ارزش های شخصی (ارزش قدرت، پیشرفت، لذت جویی، تحریک طلبی، خودرهنموددهی، جهانشمول نگری، خیرخواهی، سنت، همنوایی و امنیت) زنان مبتلا به چاقی تاثیر دارد (05/0>P).

نتایج نشان دهنده اثربخشی آموزش طرحواره درمانی بر ارزش های شخصی در زنان مبتلا به چاقی بود. بنابراین، درمانگران می توانند از روش مذکور برای ارتقای سلامت روان در زنان مبتلا به چاقی استفاده نمایند.