تاثیر افزایش سرعت دویدن بر نسبت کینتیک مفاصل اندام تحتانی در زنجیره حرکتی بسته
هدف از این پژوهش تاثیر افزایش سرعت دویدن بر زنجیره حرکتی و نسبت کینتیکی مفاصل اندام تحتانی بود.
روش ها:
جامعه آماری این پژوهش را افراد سالم و دونده معمولی تشکیل می دادند. یک گروه 28 نفره از آزمودنی های مرد سالم که از جمله دوندگانی بودند که حدودا در هفته مسافت بیش از 20 کیلومتر را می دویدند با روش نمونه گیری در دسترس به منزله نمونه های پژوهش انتخاب شدند. آن ها نیز با دویدن روی تردمیل آشنایی کامل داشتند. پارامترکینتیکی سه بعدی مفاصل اندام تحتانی برای سه مفصل ران ، زانو و مچ پا (گشتاور) و نسبت کینتیکی مقادیر مینیمم، ماکزیمم و میانگین این مفاصل در سه سرعت مختلف 5/2، 5/3 و 5/4 توسط دو ابزار مهم دوربین و صفحه نیرو اندازه گیری شد. برای بررسی نرمال بودن توزیع داده ها از آزمون شاپیروویک استفاده شد و تجزیه وتحلیل داده ها با استفاده از آزمون تحلیل واریانس با اندازه گیری های تکراری (مکرر) در نرم افزار spss با ورژن 22 صورت گرفت.
یافته ها:
میزان نسبت گشتاور مفاصل ران به زانو و ران به مچ پا در هیچ کدام از صفحات و محورهای آناتومیکی در سه سرعت معنی دار نبود. همچنین میزان نسبت گشتاور مفاصل زانو به مچ پا نیز در سه سرعت و سه صفحه اختلاف معنی داری را نشان ندادند.
نتیجه گیری:
با توجه به نتایج به دست آمده در این مطالعه این طور به نظر می رسد که می توان با علم نسبت به تغییرات ممان مفاصل اندام تحتانی، راه حل های کاربردی برای کاهش میزان آسیب وارده در هنگام دویدن به خصوص روی تردمیل به این 3 مفصل ارایه داد.
پرداخت حق اشتراک به معنای پذیرش "شرایط خدمات" پایگاه مگیران از سوی شماست.
اگر عضو مگیران هستید:
اگر مقاله ای از شما در مگیران نمایه شده، برای استفاده از اعتبار اهدایی سامانه نویسندگان با ایمیل منتشرشده ثبت نام کنید. ثبت نام
- حق عضویت دریافتی صرف حمایت از نشریات عضو و نگهداری، تکمیل و توسعه مگیران میشود.
- پرداخت حق اشتراک و دانلود مقالات اجازه بازنشر آن در سایر رسانههای چاپی و دیجیتال را به کاربر نمیدهد.