بررسی رابطه بین به کارگیری استراتژی های نوآوری و عملکرد نوآورانه سازمان ها با در نظر گرفتن ظرفیت جذب به عنوان متغیر میانجی در شرکت های مستقر در پارک های فناوری (موردمطالعه: پارک فناوری پردیس)

سازمان‌هایی که محصولاتی با تکنولوژی بالا تولید می‌‌‌کنند ازجمله سازمان‌‌‌هایی که در پارک‌‌‌های علم و فناوری مشغول به فعالیت‌اند، با کسب نوآوری به‌عنوان یک مزیت رقابتی و ارتقاء و بهبود آن و ارایه‌‌‌ی عملکردی نوآورانه می‌‌‌توانند در مسیر پیشرفت قرار گیرند. پژوهش حاضر باهدف بررسی رابطه بین به‌‌کارگیری استراتژی‌‌های نوآوری و عملکرد نوآورانه سازمان‌‌ها با نقش میانجی ظرفیت جذب در شرکت‌های مستقر در پارک فناوری پردیس انجام‌شده است. جامعه آماری این پژوهش شامل 65 مدیر از واحدهای تحقیق و توسعهی شرکت‌های مستقر در پارک فناوری پردیس می‌باشد، حجم نمونه با استفاده از روش سرشماری برابر با کل جامعه در نظر گرفته شد. این پژوهش یک پژوهش توصیفی، همبستگی و به لحاظ هدف، کاربردی میباشد. برای گردآوری داده ها از ابزار پرسشنامه استفاده‌شده است. برای ظرفیت جذب فردی از سنجه های پژوهش مینباوا و همکاران، برای ظرفیت جذب سازمانی از سنجه های موجود در پژوهش لیچتن هالر و برای عملکرد نوآورانه از پرسشنامه ی موجود در پژوهش هونگ و همکاران استفاده شد روایی محتوا و روایی سازه و همچنین پایایی این ابزارها تایید شد. برای تجزیه‌وتحلیل داده ها، نرم افزارهای SPSS و SmartPLS مورداستفاده قرار گرفت. در تجزیه‌وتحلیل داده ها نتایج آزمونهای آمار استنباطی و همچنین مدل یابی معادلات ساختاری ارایه‌شده است. نتایج به‌دست‌آمده حاکی از آن است که ظرفیت جذب، اثر مثبت و معنی داری بر همه ی ابعاد عملکرد نوآورانه دارد و بهکارگیری استراتژی پیشرو و همچنین تدافعی بر همهی ابعاد عملکرد نوآورانه اثر معناداری دارد و به‌کارگیری استراتژی پیشرو، تدافعی و مقلدانه بر ظرفیت جذب اثر معناداری دارد و ظرفیت جذب در رابطه با به کارگیری استراتژی تدافعی و همچنین استراتژی پیشرو و ابعاد عملکرد نوآورانه نقش میانجی دارد. همچنین، بررسی شاخصهای برازش مدل، بیانگر این است که مدل مورداستفاده در پژوهش از برازندگی قابل قبولی برخوردار میباشد.