نقش عوامل موثر بر جذب سرمایه گذاری مستقیم خارجی با رویکرد انتقال تکنولوژی در ایران

نیاز مبرم به تامین سرمایه از سوی کشورهای درحال توسعه و همچنین ارتقای سطح فناوری، جذب سرمایه گذاری خارجی را امری ضروری ساخته است. سرمایه گذاری مستقیم خارجی به عنوان یک جریان سرمایه، فناوری و دانش می تواند پاسخگوی این نیاز باشد پژوهش حاضر با هدف بررسی نقش عوامل مرتبط با جذب سرمایه گذاری مستقیم خارجی با رویکرد انتقال تکنولوژی  به صورت جامع  ویکپارچه انجام شده است. این پژوهش بر مبنای پارادایم کمی و طی یک پیمایش مقطعی در بین کارشناسان صورت گرفته است. جامعه آماری این پژوهش متشکل از کارشناسان، صاحب نظران و مدیران اجرایی در زمینه سرمایه گذاری و امور اقتصادی  در ایران بود. 310 تن از اعضای جامعه آماری به روش در دسترس، مورد مطالعه قرار گرفتند. برای جمع آوری داده ها از پرسشنامه محقق ساخته ای استفاده شد که روایی آن با استفاده از نظر متخصصان و پایایی آن با استفاده از آلفای کرونباخ در قالب smartpls 3پیش آزمون (20 نفر) تعیین شده بود. داده ها با استفاده از مدل سازی معادلات ساختاری به روش حداقل مربعات جزیی در محیط نرم افزار تحلیل شدند. برای کاستن از پیچیدگی مدل ساختاری از تکنیک تحلیل مولفه سلسله مراتبی (استفاده از دو سطح سازه) استفاده گردید. نتایج نشان داد که روابط و توافقات خارجی به عنوان مهم ترین متغیر با جذب سرمایه گذاری خارجی در ارتباط بوده و بوروکراسی و قوانین داخلی اثر معنی داری بر جذب سرمایه گذاری خارجی دارد. همچنین عواملی نظیر تحریم ها، ثبات و امنیت اقتصادی و نیروی کار از جمله مولفه های اقتصادی هستند که نقش کمتری در جذب سرمایه گذاری خارجی دارند.