اثر تغذیه سطوح مختلف اسید آمینه ایزولوسین بر غلظت پروتئین همولنف و رشد غدد هیپوفارنژیال در زنبوران کارگر (Apis mellifera)

جهت بررسی تاثیر سطوح مختلف ایزولوسین بر پروتیین همولنف و رشد غدد هیپوفارنژیال زنبوران کارگر، آزمایشی در قالب طرح کاملا تصادفی با پنج جیره آزمایشی و چهار تکرار (قفس) انجام شد. تعداد 100 زنبور در هر قفس نگهداری شدند. جیره ها شامل شربت یک مولار ساکارز (شاهد)، و سطوح مختلف ایزولوسین حاوی 5/0، 1، 5/1 و 2 میکروگرم در لیتر شربت یک مولار ساکارز بودند. برای اندازه گیری پروتیین همولنف در روزهای 1، 6، 12 و 18 از 10 زنبور و برای رشد غدد هیپوفارنژیال در روزهای 3، 6، 9، 12 و 15 از سه زنبور نمونه گیری شد. پروتیین همولنف با روش بردفورد و رشد غدد هیپوفارنژیال با استفاده از قطر آسینی ها اندازه گیری شد. نتایج حاصل نشان داد که تفاوت پروتیین همولنف و رشد غدد هیپوفارنژیال زنبورها در کل دوره آزمایش و در سنین مختلف معنی دار بود (01/0P<). جیره حاوی 5/1 میکروگرم ایزولوسین و جیره شاهد به ترتیب بیشترین (μL/μg 65/6) و کمترین (μL/μg 57/3) پروتیین همولنف را داشتند. در مورد رشد غدد هیپوفارنژیال، تیمار 5/1 میکروگرم ایزولوسین دارای بیشترین (mm083/0) و تیمار شاهد دارای کمترین (mm065/0) قطر آسینی بودند. پروتیین همولنف در شربت حاوی 5/0 و 2 میکروگرم ایزولوسین و رشد غدد هیپوفارنژیال در تیمارهای 5/0، 1 و 2 میکروگرم ایزولوسین دارای اختلاف معنی دار نبودند. با توجه به اینکه بهترین عملکرد تولیدی زنبوران عسل با تغذیه شربت حاوی 5/1 میکروگرم ایزولوسین حاصل شد، این سطح جهت تغذیه زنبور عسل توصیه می شود.