ارزیابی آسیب خیزی و سطح امنیت اجتماعی در سکونتگاه های غیررسمی (نمونه موردی: محله کشتارگاه-ارومیه)

هدف کلی این پژوهش، ارزیابی امنیت اجتماعی و شناسایی میزان آسیب خیزی در سکونتگاه غیررسمی کشتارگاه می باشد.

روش تحقیق:

روش پژوهش حاضر توصیفی-تحلیلی بوده و دارای ماهیت کاربردی می باشد. روش جمع آوری اطلاعات به دو صورت اسنادی و میدانی گردآوری شده است. در این پژوهش امنیت اجتماعی به عنوان متغیر مستقل و ابعاد اقتصادی، اجتماعی، زیست محیطی و کالبدی، فرهنگی و سیاسی به عنوان متغیر وابسته در نظر گرفته شده است. جامعه آماری این پژوهش ساکنین محله کشتارگاه می باشد که طبق آمار سال 1395 مرکز آمار، 15000 نفر می باشد. حجم نمونه براساس فرمول کوکران و 374 نفر درنظر گرفته شده است که به صورت تصادفی طبقه ای انتخاب شده اند. روایی پرسشنامه توسط کارشناسان متخصص و پایایی پرسشنامه نیز از طریق آزمون آلفای کرونباخ با ضریب 706/0 تایید شده است. تجزیه وتحلیل داده ها به صورت کمی و کیفی صورت گرفته است. برای ارزیابی داده ها از آزمون t تک نمونه ای، فریدمن، همبستگی اسپیرمن  و روش Kriging استفاده شده است.

نتایج نشانگر این است که با توجه به داده های مکانی در قسمت میانی محله میزان آسیب خیزی بیشتر از سایر نقاط محله می باشد. با توجه به تحلیل داده های پرسشنامه ای، بعد اقتصادی با میانگین 67/2 نسبت به سایر ابعاد در وضعیت نامناسبی قرار دارد. مطابق با نتایج آزمون همبستگی اسپیرمن، ابعاد اقتصادی، اجتماعی، زیست محیطی و کالبدی، فرهنگی و سیاسی رابطه ای معنادار و مستقیم با امنیت اجتماعی دارند.مطابق نتایج این پژوهش، امنیت اجتماعی در محله کشتارگاه در سطح متوسطی قرار دارد. مطابق نتایج آزمون فریدمن بعد اقتصادی در رتبه آخر در میان سایر ابعاد قرار دارد که نیازمند توجه مدیریت شهری می باشد.