فراوانی، زی توده و تغذیه شکم پای Platevindex aff. tigrinus در جنگل های مانگروی خلیج فارس (استان هرمزگان)

این پژوهش به منظور بررسی فراوانی، زی توده و تغذیه شکم پای Platevindex aff. tigrinus در ذخیره گاه زیست کره حرا در خلیج فارس انجام شد. به همین جهت، نمونه برداری به طور فصلی در دو فصل تابستان (خرداد 1398) و زمستان (بهمن 1397) انجام شد. نمونه   از شش ایستگاه در منطقه قشم و خمیر جمع آوری شدند. به منظور بررسی اثرات پارامترهای محیطی بر پراکنش این گونه، در هر ایستگاه، پارامترهای محیطی شامل دما، شوری و اسیدیته دانه بندی رسوبات، نیتروژن کل و کربن آلی نیز اندازه گیری شد. نتایج نشان داد فراوانی این گونه شکم پا در فصل زمستان به طور معنی داری از فصل زمستان بیشتر است. ولی زی توده این گونه در دو فصل با هم تفاوت معنی داری ندارند. برای مقایسه داده های محیطی بین فصل های مختلف از آزمون تحلیل مولفه های اصلی استفاده شد. نتایج نشان داد که دما، شوری و دانه بندی رسوبات عامل های مهم تفکیک فصل تابستان و زمستان هستند. میانگین اسیدیته و نیتروژن کل در دو فصل تابستان و زمستان و همچنین در ایستگاه های مختلف شبیه هم بود. ولی سایر پارامترهای محیطی بین دو فصل با هم تفاوت مشخصی داشتند. دما و شوری دو عامل مهم تاثیرگذار بر پراکنش این گونه در هر دو فصل تابستان و زمستان بودند. نتایج نشان داد که این گونه شکم پا در تابستان به طور عمده از جلبک های میکروسکوپی و مواد آلی رسوب و در زمستان به طور عمده  از ذرات آلی رسوب و جلبک های میکروسکوپی تغذیه می کند. با این وجود نقش مشارکتی گیاه حرا در تغذیه گونه در هر دو فصل بسیار کم بود.